کاربردنگرش سیستم های پویا درسیاست گذاری برای مدیریت آب شهری (مطالعه موردی تهران)

افزایش تقاضای مداوم بریا آب به مقدارکافی، یاکیفیت وتوزیع زمانی ومکانی مناسب ،مدیران وبرنامه ریزان راوادرابه تفکر وارابه طرح ومدلهای جامع تر وپیچده تربرای سیستم های منابع آب نموده است. رشدجمعیت، افزایش مصرف آب ووقوع دوره های خشکسالی فشارفزاینده ای برتاسیسات تامین آب شهری تهران واردنموده است. آب شهرتهران ازطریق منابع سطحی شامل رودخاه های کرج ، لاروجاجرود ومنابع زیرزمینی موجوددرسطح شهرتامین می گردد. بررسی پویایی سیستم منابع آب در گذشته وپیش بینی آن درآینده با توج به سناریوهای محتمل منابع ومصارف آب ضرروی به نظرمی رسد. دراین تحقیق ضمن ارزیابی پارامترای مختلف تاثیرگذاردرمنابع آب دشت تهران، مدل یکپارچه مدیریت آب شهری به روش پویای سیستم برای ارزیابی روند تغییرات مناب عومصارف وعوامل اثرگذاربرآن توسعه داده شده است. پیش بینی جمعیت ومصرف آب درآینده روش می سازد که باکمبودمنابع آب مواجه خواهیم داشت. نتایج اجرای مدل پویایی سیستم آب شهری تهران نشان می دهد که اصلاح الگوی مصرف موثرترین راهکار برای مقابله بابحران کم آبی می باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت یکپارچه منابع آب ، تحلیل پویایی سیستم ، مدیریت منابع آب شهری ، تهران