بررسی اثر رخداد تغییر اقلیم بر دبی متوسط حوضه آبخیز هندیجان با استفاده از مدل مفهومی شبکه عصبی

تغییرات رفتار آب و هوایی یک منطقه نسبت به رفتاری که در طول یک افق زمانی بلندمدت از اطلاعات مشاهده یا ثبتشده در آن منطقه موردانتظار است، تغییر اقلیم نامیده میشود. در مقیاس عمومی، افزایش تدریجی دمای زمین و اقیانوسها را در اثر افزایش گازهای گلخانه ای، مهمترین عامل تغییر اقلیم می دانند. در این تحقیق اثر پدیده تغییر اقلیم بر دبی حداکثر و آبدهی متوسط روزانه با انتخاب منطقه حوضه آبخیز هندیجان به عنوان مطالعه موردی مورد بررسی قرار گرفته است. برای این منظور از آمار ایستگاه های هواشناسی سینوپتیک و هیدرومتری منطقه در دوره تاریخی ثبت شده استفاده گردیده است. به همین منظور ابتدا با بررسی آماری نتایج مدلهای گردش عمومی جو، مدل3 CGCM و 3 HadCM به عنوان مدل بزرگ مقیاس پیشبینی شرایط آینده، برای محدوده مطالعاتی انتخاب شدند. با استفاده از نتایج این مدلها و همچنین در نظر گرفتن ادامه روندهای تاریخی موجود در شرایط متوسط حوضه برای دوره پیش بینی، چهار سناریوی تغییر اقلیم (برای هر دوره دو سناریوی انتشار2 B و 2 A تعریف شد. سپس با بکارگیری مدل کوچک مقیاسسازیSDSM سری های زمانی بارش و دمای متوسط در مقیاس ایستگاهی برای دوره پیش بینی تولید شدند. سسپس با استفاده از مدل تحلیل آماری و شبکه عصبی مصنوعی، آبدهی روزانه متوسط در مقیاس سالانه و دبی حداکثر در دوره پیش بینی محاسبه شده است. نتایج این تحقیق نشان داده که میزان دبی حداکثر در مقایسه با شرایط تاریخی در تمامی دوره های بازگشت کاهش خواهد یافت. همچنین میزان آبدهی سالانه بدلیل رابطه نزدیک و مستقیمی که با بارش دارد، نسبت به شرایط تاریخی کاهش خواهد یافت.

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، دبی متوسط ، حوضه آبخیز ، شبکه عصبی