بررسی تاثیر قرارگاههای رفتاری در شکل گیری حس هویت و تعلق به مکان

هر محیط قابلیتی دارد که آن را ارائه می دهد. محیط تاثیر مستقیمی در شکل گیری رفتار های انسانی دارد و متقابلا رفتارهای انسانی نیز تاثیرچشمگیری در شکل گیری و درک یک فرد از یک محیط را دارد.یک فضا میتواند دقیقا متناسب و شایسته رفتاری که قرار است در آنجا صورت بگیرد طراحی شود.نقطه مقابل این شرایط زمانی رقم میخورد که فضای طراحی شده یا در نظر گرفته شده بدون مطالعه و پیش بینی دقیق رفتار ها طراحی شده باشد.نتیجه عدم سازگاری رفتار های شکل گرفته با آن فضا و تضعیف حس تعلق به آن میباشد. شهرهای امروزی دستخوش تحولات تاریخی و فرهنگی فراوانی بودهاست و در نهایت فضاهای شهری امروزی محیطی برای شکل گیری مناسب قرارگاهای رفتاری نمیباشد که این مهم منجر به ازبین رفتن هویت شهری و عدم ایجاد حس مکان در فضاهای شهری شده است. در این پژوهش با استناد به منابع کتابخانهای و مطالعه موردی، با توضیح مفهوم قرارگاهرفتاری ، حسمکان و عوامل شکلدهنده آنها، رابطه بین شکل گیری حس مکان در قرارگاهرفتاری بررسی شده و در نهایت مدلی برای این رابطه تعریف شدهاست.

کلیدواژه ها:

قرارگاهرفتاری ، حس مکان