تعامل سازه های دینامیکی با معماری در رویکرد بیونیک

انسان از دیرباز و در سیر تاریخی تکامل خویش ،همواره در حال الهام گیری از طبیعت بوده و هرگاه مسیر حرکت بشر از رفتار طبیعت فاصله گرفته ؛ سبب شده است پدیده های مشهودی به عنوان آسیب های طبیعی یا معضلات ویژه پدید آیند. بیشترین پیروی وی از طبیعت در خلق آثار مهندسی و هنر معماری دیده می شود که موجب خلق آثار بسیار زیبا و گوناگونی شده است. معماری بیونیک به مفهوم الهام پذیری از طبیعت در طراحی بنا ست و آنچه امروزه نمود ویژه ای در طرح های مهندسی پیدا کرده در آنست که هنرمندان و مهندسان ابنیه به منظور نزدیکتر ساختن ساختمانها با الگو های طبیعت و همچنین هوشمند سازی آن ،به منظور تامین انرژی و ایجاد تنوع بصری در سازه ،دست به ابتکاراتی در تولید سازه با کمک علم دینامیک و بیونیک زده و آنرا با هنر معماری و جنبه های زیباشناسانه طبیعی توام ساخته اند. ولی آنچه که در طراحی ساختمان ها در هزاره سوم نیاز است، موضوع هماهنگی و تعامل معماری و فناوری در این امر است. این مقاله سعی دارد تا با بررسی معماری بیونیک موضوع اصالت طرح را از دیدگاه سازه و معماری و منطبق با رفتار طبیعی و نیازهای زندگی متکی بر تکنولوژی در قرن حاضر بررسی نماید و این دیدگاه را القا کند که در هزاره سوم مسیر طراحی و ساخت ابنیه باید با هماهنگی با طبیعت پیرامون در جهت حفاظت از محیط زیست و کاهش مصرف انرژی و همینطور با همکاری مهندسان معماری ،سازه و مکانیک و تاسیسات و به شکل کاملا تغییر پذیر ، سازگار و هوشمند انجام پذیرد

کلیدواژه ها:

معماری بیونیک ، سازه دینامیکی ، طبیعت