بررسی میزان نیاز به استفاده از سیستم های گرمایشی وسرمایشی در صورت بکارگیری اصول معماری همساز با اقلیم مطالعه موردی : منطقه 6 تهران

چنانچه یک ساختمان برمبنای استفاده حداکثری از قابلیت هاوامکانات محیط طبیعی خود طراحی وساخته شود دراینصورت قادر خواهد بود بسیاری از عوامل مورد نیاز برای آسایش ساکنین را با استفاده از این پتانسیل های طبیعی برآورد ساخته ودر نتیجه جهت تامین آسایش نیاز کمتری به استفاده از انرژی های تجدید ناپذیر و بکارگیری سیستم های سرمایش وگرمایش خواهد داشت . تحقیق حاضر با این هدف صورت پذیرفته که معین کند در صورت بکارگیری اصول وراهکارهای معماری همساز با اقلیم در طراحی یک بنا ، جهت تامین شرایط آسایش به چه میزان به استفاده از سیستم های سرمایشی وگرمایشی در طول سال نیاز خواهد بود شیوه انجام تحقیق توصیفی – تحلیلی می باشد آمار وداده های اقلیمی اخذ شده از اداره کل هواشناسی استان تهران برای منطقه مورد نظر برای یک دوره 15 ساله (1392-1378) به بهره گیری از شاخص های زیست اقلیمی مورد تحلیل وبررسی قرار گرفته وبرمبنای نتایج این تحلیل ها، راهکارهای عملی که باید در جهت تحقق اهداف معماری همساز با اقلیم مورد استفاده قرار گیرد بیان شده است .نتایج تحقیق نشان می دهد که اقلیم منطقه مورد نظر نیمه خشک وگرم بوده وبا وجود اینکه در بیش از نیمی از سال خشکی هوا وجود دارد ونیز طول دوره سرما بیش از نیمی از سال را شامل می شود

کلیدواژه ها:

اقلیم ، معماری ، شاخص های زیست اقلیمی ، طراحی اقلیمی ، معماری همسازبااقلیم