ارزیابی رضایتمندی سکونتی پس از بهره برداری در مجموعه های مسکونی مورد پژوهی :مجتمع مسکونی گلها در تهران

روند رایج در ساختمان سازی، شامل: طراحی، ساخت، تحویل و بهره برداری است و رابطه طراح با سازنده و بویژه بهره برداران،پس از پایان مرحله ساخت دچارانقطاع می گردد؛ در حالی که به دلیل سپری کردن زمان قابل توجه بهره برداران در فضا، باید توجه داشت چه انتظاراتی از آن دارند، همچنین مجموعه های مسکونی همواره تحت تاثیر عوامل مختلفی قرار دارند و نیاز مجدد به طراحی و تغییرات دارد و باید ارزیابی شود. برای ارزیابی ادراکات ساکنان نسبت به کیفیت محیط سکونتی مفهوم رضایتمندی سکونتی مطرح شده است. این پژوهش، با شناسایی مولفه های رضایتمندی سکونتی، که شامل 7 مولفه های ادراکی -روان شناختی، اجتماعی– فرهنگی، عملکردی-خدماتی و کالبدی-محیطی، مدیریتی-اقتصادی-زیست محیطی می باشد، در نظر داردمیزان رضایتمندی ساکنان ازمجموعه های مسکونی، ارزیابی پس از بهره برداریP.O.E گردد، زیرا با ارزیابی پس از بهره برداری،می توان نقاط ضعف و قوت آنها را شناسایی نمود و مشخص نمود در کدام مولفه ها کمبودهایی وجود دارد، حال برای اصلاح و بهبود وضع موجود با استفاده از فرصت های موجود ، راهکارهایی ارایه شود و با افزایش کیفیت محیط، رضایتمندی سکونتی حاصل گردد. به عنوان نمونه موردی، مجتمع مسکونی گلها انتخاب و داده ها از طریق مصاحبه، مطالعات میدانی و پرسشنامه جمع آوری شد. نتایج نشان داد؛ از بین مولفه ها، حداقل میزان رضایتمندی مربوط به مولفه مدیریتی و عملکردی- خدماتی است و بیشترین میزان رضایت از مولفه کالبدی -محیطی و مولفه ادراکی-روانشناختی می باشد. بنابراین می توان با ارایه راهکارهایی جهت بهبود این دو مولفه، رضایتمندی را افزایش داد. همچنین ارزیابی میزان رضایتمندی بهره برداران، موجب افزایش کیفیت طراحی محیط های مشابه و افزایش کیفیت معیارهای طراحی ارایه می شود

کلیدواژه ها:

رضایتمندی سکونتی ، ارزیابی پس از بهره برداری ، مجموعه مسکونی ، کیفیت طراحی