تقویت سازه های قابهای خمشی فولادی با افزودن میرایی توسط میراگرهای ویسکوز تحت زلزله حوزه نزدیک

در سال های اخیر، بررسی کنترل پاسخ سازه ها در زلزله با استفاده از تجهیزات استهلاک انرژی نظیر میراگرها از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده است. از طرفی پالس های با زمان تناوب بلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است که استاندارد 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زمین لرزه ها ندارد . تعیین نیروی مطلوب میرایی اضافه شده به سازه توسط میراگرها جهت رسیدن به شرایط آیین نامهای در بازدهی عملکرد آنها بسیار موثر است. در این تحقیق سازه های قاب خمشی فولادی 5 و 10 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسل قرار گرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب سازه های مورد نظر ، اقدام به کاربرد میراگر ویسکوز در مهاربند قطری جهت بهبود پاسخ سازه ها گردید.برای بدست آوردن مقدار مناسب میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه، میراگرهای ویسکوز در سطوح میرایی مختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه ها معیارهای استاندارد 2800 و نشریه 360 را ارضا نمایند. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوح عملکردی سازه از نگاه دو استاندارد 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمی دهند. درصد میرایی مطلوب برای عملکرد مطلوب سازه ها تحت زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه ها تحت رکورد های مختلف زلزله بیش از پیش مشخص میشود. در صورت تعیین نیروی مطلوب میرایی براساس نشریه 360 برای سازه 5 طبقه می توان انتظار داشت حداکثر گریز تا 63 درصد و برای سازه 10 طبقه تا 37 درصد کاهش یابد. این مقادیر در صورتی که مبنا را استاندارد 2800 قرار دهیم به ترتیب برابر 59 درصد و 37 درصد می باشد

کلیدواژه ها:

میراگر ویسکوز ، حوزه نزدیک ، سطح عملکردی ، قابهای فولادی ، اتلاف انرژی