بررسی وضعیت خشکسالی در استان کرمانشاه (1392-1367) بر اساس شاخص درصد نرمال بارندگی (PN)

خشکسالی یکی از چهل نوع مخاطرات طبیعی شناخته شده در کشورهای دنیا است که به انواع خشکسالی هواشناسی، کشاورزی، هیدرولوژیکی و اقتصادی تقسیم بندی می شود. خشکسالی می تواند موجبات تضعیف و نابودی توانمندی های اقتصادی، اجتماعی یک ناحیه گردد. استان کرمانشاه با توجه به موقعیت جغرافیایی آن یعنی قرارگیری در ناحیه ی کوهستانی زاگرس و واقع شدن در مسیر سیکلون های باران زا همواره از بارش های مناسبی برخوردار بوده است. در سالهای اخیر با افزایش رخداد خشکسالی در این قسمت از زاگرس شاهد صدمات و تأثیرات منفی بر محیط طبیعی این ناحیه ی کوهستانی می باشیم. برای مشخص شدن تعداد و شدت خشکسالی های روی داده در استان کرمانشاه داده های آماری هشت ایستگاه هواشناسی که در تمامی جهات جغرافیایی استان قرار دارند در محدوده سال های 1392 الی 1367 انتخاب گردید و آنها بر اساس شاخص PN مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و مشخص گردید که 22 درصد از کل این بازه ی زمانی در استان کرمانشاه خشکسالی با درجات ضعیف تا شدید رخ داده است و وضعیت بارش در استان در 78 درصد این مدت در کل استان بصورت نرمال بوده است. این خشکسالی ها علاوه بر تأثیر مخرب بر اکوسیستم های استان توانسته است صدمات زیادی را بر کشاورزی، مراتع و منابع آب استان داشته باشد که دنبال آن تولیدات دامی و زراعی کاهش یافته و شاهد کاهش درآمد روستائیان و حتی تشدید مهاجرت به شهرها هستیم. جهت کاهش اثرات منفی خشکسالی پیشنهاد می گردد، سیاست گذاری پیش بینی خشکسالی و استفاده حداکثر از نزولات آسمانی، سیستم های هشدار دهنده، مدیریت انعطاف پذیر پرای دامها در طول سال، کشت گیاهان مقاوم به خشکسالی، توسعه و گسترش آبیاری قطره ای و بارانی در استان کرمانشاه بعنوان راهکارهای مقابله با خشکسالی در استان کرمانشاه بکار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

شاخص PN ، خشکسالی ، استان کرمانشاه ، زاگرس ، شهرستان های استان کرمانشاه