سنتز و بررسی اثرات ترکیبات با خاصیت ضد چسبندگی بر روی گونه کشتی چسب Amphibalanus amphitrite

بیوفولینگ دریایی به عنوان پدیده ای طبیعی، به صورت توده نامطلوبی از میکروارگانیسم ها، گیاهان و یا جانوران بر روی سطوح طبیعی یا مصنوعی در آب دریاها مانند کشتی ها، سکوها و اسکله ها مطرح می باشد که می توانند تاثیرات مضر و فرسایشی را بر روی این ساختارها دارا باشند. در این پژوهش ضمن سنتز و شناسایی مواد آنتی فولینگ با استفاده از ساختار ترکیبات طبیعی گونه کشتی چسب غالب موجود در دریای خزر، Amphibalanus Amphitrite، مواد سنتز شده مورد آزمایش و بررسی قرار گرفتند. برای لاروگیری از کشتی چسبها، نمونه های بالغ در آزمایشگاه نگهداری و با جلبکهای تتراسلمیس (Tetraselmis)، کتوسروس (Chaetoceros) و اسکلتونما (Skeletonema) و همچنین لارو آرتمیا تغذیه شدند. هر یک از مواد سنتزی علاوه بر آزمون سمیت، در ظروف پتری دیش با سه غلظت مختلف 500 µg/ml، 50 µg/ml، 5 µg/ml بر روی چسبندگی سیپریسها آزمایش شدند نتایج حاصل از بررسی های بعمل آمده از این تحقیق نشان داد که در میان پنج نوع ترکیب سنتز شده با عناوین DAT، PCIPhCOOHBr2-DAT، PHBBr2-1,3DA، PHBBr2-1,4DA، PHBBr2-1,8DA، ترکیب PHBBr2-1,8DA دارای بالاترین فعالیت ضد چسبندگی برای سیپریسهای گونه کشتی چسب Amphibalanus Amphitrite بود و ترکیب DAT نیز پایین ترین فعالیت ضدچسبندگی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

ترکیبات آنتی فولینگ ، بیوفولینگ ، Amphibalanus amphitrite