تاثیر مانان الیگوساکارید به عنوان پربیوتیک بر عملکرد رشد، تغذیه، زنده مانی و ترکیب لاشه ماهی خواجو (Schizothorax zarudnyi)

تأثیر پربیوتیک مانان الیگوساکارید بر شاخص های رشد، تغذیه، زنده مانی و ترکیب لاشه ماهی خواجو (Schizothorax zarudnyi) با میانگین وزنی 45/3± 5/64 گرم به مدت 45 روز بررسی شد. آزمایش درون مخازن 1600 لیتری با تراکم ذخیره سازی 11 عدد ماهی انجام شد. پربیوتیک مانان الیگوساکارید در سطح 2 گرم به جیره غذایی ماهی خواجو اضافه گردید و با گروه شاهد(0 گرم) مقایسه شد. غذادهی 2 بار در روز به صورت اشباع انجام گرفت. افزودن مانان الیگوساکارید به ترکیب غذایی ماهی خواجو اختلاف معناداری را در مقادیر میانگین وزن هفتگی، ضریب تبدیل غذایی، نسبت کارایی پروتئین و شاخص قیمت در بین دو گروه نشان داد(05/0P<). در طول دوره ازمایش، ماهیان همه تیمارها سالم بودند و هیچگونه تلفاتی اتفاق نیفتاد. یافته های آنالیز لاشه نشان داد که در میزان چربی و پروتئین اختلاف معنی داری بین تیمارها وجود دارد که بیشترین میزان چربی در تیمار 2 گرم پربیوتیک مانان الیگوساکارید در کیلوگرم جیره و بیشترین میزان پروتئین در گروه شاهد بدست آمد(05/0P<). نتایج بدست آمده مشخص نمود که افزودن 2گرم پربیوتیک مانان الیگوساکارید در هر کیلوگرم جیره غذایی ماهی خواجو تاثیر چندانی در بهبود عملکرد رشد، تولید نهایی و ترکیب مغذی بدن (میزان پروتئین لاشه ماهی) ندارد و این سطح از پربیوتیک تاثیرگذاری بالایی بر افزایش عملکرد رشد، تغذیه و زنده مانی در ماهی خواجو ندارد.

کلیدواژه ها:

پربیوتیک مانان الیگوساکارید ، رشد ، تغذیه ، ماهی خواجو(Schizothora zarudnyi)