کاربرد تحلیل اختیار واقعی در تصمیم گیری های سرمایه گذاری

پیچیدگی و توسعه تحولات اقتصادی باعث ایجاد فرصت های جدید سرمایه گذاری در زمینه فعالیت های اقتصادی و مالی و افزایش ریسک در این زمینه ها شده است. تصمیم گیری در زمینه فرصت های سرمایه گذاری جدید و یا تأمین مالی طرح های سرمایه گذاری با ریسک بالا، نیازمند وجود یک روش تحلیلی مناسب و کارآمد است، که نقایص روش های متعارف تنزیل جریان های نقدی از جمله ایستایی را نداشته باشد. در روش های متعارف تصمیم گیری سرمایه گذاری که هم اکنون توسط بسیاری از افراد مورد استفاده قرار می گیرد، مسئله بهره برداری از فرصت ها مطرح نیست و از سوی دیگر موفقیت پروژه هم تضمین نمی گردد و در این روش ها یک مسیر ثابتی برای پروژه درنظر گرفته می شود و به انعطاف پذیری در سرمایه گذاری توجهی نمی شود. به عبارت دیگر یکی از مسائل مهم در زمینه تصمیم گیری های سرمایه گذاری وجود حالت های مختلفی است که تبعات متفاوتی را به دنبال دارند و نکته مهم این است که تصمیم گیرنده از اختیارات و امکانات تصمیم گیری و نتایج آن آگاهی کافی داشته باشد. بنابراین در پاسخ به نیازهای جدید، تحلیل اختیار واقعی بوجود آمده و تفکر جدیدی را در ارتباط با تصمیم گیری های سرمایه گذاری و ارزش گذاری طرح های اقتصادی ارائه می نماید. این رویکرد مبتنی بر تصمیم گیری در شرایط نامطمئن و پیچیده می باشد که در آن تعیین انتظارات از تغییرات آتی با درنظر گرفتن نااطمیینانی های موجود نقش اساسی را ایفا می نماید. بیشترین کاربرد این رویکرد در زمینه تصمیم گیری های سرمایه گذاری یا ارزش گذاری در زمینه فعالیت هایی است که ریسک بالایی دارند. در این مقاله ضمن معرفی روش تحلیل اختیار واقعی و مقایسه آن با روش ها و تکنیک های سنتی، مبانی لازم از جمله، ارزش گذاری اختیارات واگذاری و انتخاب تشریح می گردد و نمونه ای کاربردی نیز در این ارتباط تبیین خواهد شد. نتایج حاصل از شبیه سازی و مقایسه دو روش، کاهش ریسک و افزایش بازدهی، در روش اختیار واقعی نسبت به روشهای متعارف را نشان می دهد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی سرمایه گذاری ، اختیار واقعی ، معیارهای متعارف ارزیابی سرمایه گذاری ، تحلیل ریسک ، شبیه سازی مونت کارلو