بررسی نقش معماری بومی درتوسعه پایدار منابع طبیعی

معماری بومی شیوهی منطقه ای معماری است که تاکنون کمتر بدان پرداخته شده است ارکان معماری بومی استفاده از توانایی ها و استعدادهای محیط طبیعی و مردم است مصالح بوم آورد به عنوان خمیر مایه معماری بومی شک لدهنده فرم ساختمان و شیوه ساخت آن است وجه مشترک معماری بومی و توسعه پایدار استفاده بهینه از منابع موجود در طبیعت بدون آسیب رساندن به طبیعت است درحقیقت می توان معماری بومی را یکی ابزارهای رسیدن به توسعه پایدار دانست با شیوه مند کردن و فرهنگ سازی معماری بومی می توان راه را برای رسیدن به یکی اهداف توسعه پایدار یعنی پایداری های منابع طبیعی هموار کرد این راه نقش حمایت های مادی و معنوی دولت اجتناب ناپذیر است و بدون حمایت های دولتی احیای معماری بومی دست نیافتنی به نظر می رسد.