آسیب شناسی تربیت دینی نوجوانان و جوانان در جامعه اسلامی

بحث از تربیت دینی از گذشته تاکنون با تعابیر، ابهامات و رویکرد های مختلفی مواجه بوده است. بطوریکه مباحثی همچون: تربیت اسلامی، پرورش اخلاقی، آموزش دینداری و تلقین عادات و آداب دینی، معادل تربیت دینی در نظر گرفته شده است. از آنجا که نمیتوان تعریف جامعه، مانع و واحدی از تربیت دینی ارائه داد، لکن، تعلیم و تربیت دینی، فرآیند دینی شدن در رابطه ای از نوع تربیت در راستای فطرت خدا جویی انسان است بعبارت دیگر تربیت دینی عبارت است از تحول انسان موجود به انسان مطلوب در پرتو آموزه های دینی بطوریکه آنها را بفهمد، بپذیرد، دوست بدارد و عمل کند. مسأله اصلی در مطالعه حاضر، عبارت است از اینکه، علیرغم تلاش ها و برنامه ریزیهایی که پس از انقلاب اسلامی در نهاد هایی همچون: خانواده، آموزش و پرورش، رسانه ها و سایر نهاد های جامعه، در مقوله تعلیم و تربیت دینی فرزندان صورت گرفته اما همچنانشاهد عدم موفقیت ها و چالش های متعددی در این مقوله می باشیم. بطوریکه مواجهه با پدیده هایی همچون: دین گریزی، مد گرایی،مصرف گرایی، لذت جویی بزهکاری های اجتماعی، خرافه پرستی و ... در جامعه و گرایش بیش از پیش افراد کم سن و سال نسل نو به چنین پدیده هایی نیازمند آسیب شناسی جدی در مقوله تربیت دینی بمنظور شناسایی و تحلیل آسیب ها، موانع، مشکلات و چالش های پیش رو در این زمینه است. در این مقاله که به روش توصیفی و تحلیل اسنادی داده های گرد آوری شده، نوشته شده است در پاسخ به این سؤال که 1 فرآیند تربیت دینی فرزندان کدامند؟ 2 آسیب ها و چالش های پیش روی تربیت دینی فرزندان کدامند؟ در - - پایان برخی راهکار های پیشنهادی ب منظور رفع چالش ها، بهبود آسیب ها و بازبینی در مفهوم تربیت دینی مؤثر ارائه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تربیت دینی ، آسیب شناسی ، آموزش ، پرورش ، جهانی شدن