تخصیص بهینه آب بین چاه های تزریقی در یک مخزن نفتی ناهمگن با بهره گیری از مدل پراکسی و الگوریتم ژنتیک

یکی از مشکلات عمده صنایع نفت و گاز تولید آب می باشد که بخشی از ان ناشی از عملایت مدیریت نشده سیلاب زنی مخازن هستند در این راستا تخصیص آب به چاه های تزریق، همواره یکی از پارامترهای مهم در تصمیم گیری و مدیریت سیلاب زنی مخازن نفتی به شمار می آید در این پژوهش ابتدا با توجه به اطلاعات در دسترس مخزن ناهمگنی با چهار چاه تزریقی و سه چاه تولیدی توسط نرم افزار ریویل شبیه ازی شد سپس جهت تسریع انجام محاسبات و صرفه جویی در زمان از مدل پراکسی به عنوان یک جایگزین محاسباتی برای شبیه سازی مخزن استفاده گردید باتوجه به اینکه در همه حالات اجرای برنامه، به اندازه حجم سیال تولید شده تزریق صورت گرفت. مدل پراکسی بااستفاده از روش طراحی آزمایش رئویس جدی ساخته شد. در این مطالعه در حالت مختلف تخصیص گاز به چاه های تزریقی رفتار دو تابع مهم ضریب بازیافت و برش آب در طول مدت اجرای برنامه 40 سال مورد ارزیابی قرار گرفت در این فرایند ابتدا به بهینه سازی جداگانه هریک از این توابع و یافتن نرخ بهینه تخصیص هرکدام پرداخته می شود سپس به بررسی توامان ضریب بازیافت و برش اب می شود به گونه ای که ضمن حفظ قیود مسئله، ضریب بازیافت به بیشینه مقدار خودبرسد و برش آب در طول مدت شبیه سازی کمینه شود در این راستا جهت یافتن نرخهای بهینه از الگوریتم ژنتیک استفاده شد نتایج بهینه سازی روی تک تک پارامترهای نشان داد که با در نظر گرفتن ضریب بازیافت به عنوان تابع هدف این پارامتر به میزان 4/5 درصد نسبت حالت مبنا (تخصیص برابر چاه های تزریقی) افزایش یافت علاوه بر این، با انجام بهینه سازی روی پارامتر برش آب، این مهم تا حدود 10 درصد کاهش را نسبت به حالت مبنا نشان میدهد در پایان به لحاظ نمودن اثر دو پارامتر ضریب بازیافت نفت و برش آب این مقادیر به ترتیب تا 4 درصد و 3 بهبود داده شد و نرخ های مرتبط با هریک از این نتایج به دست آمد.

کلیدواژه ها:

تخصیص اب ، نرم افزار ریویل ، پراکسی مدل ، طراحی آزمایش ، ژنتیک الگوریتم