نقش پرستار در برنامه پزشک خانواده مروری روایتی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 5,944

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CHRC01_064

تاریخ نمایه سازی: 21 دی 1398

چکیده مقاله:

مقدمه پرستاران به عنوان بزرگترین گروه حرفهای سیستم مراقبتی، بهداشتی و درمانی ارائه دهنده مراقبت هایی هستند که بر کیفیتخدمات و رضایت بیماران نقش مهمی دارد. در حالی که اکثریت پرستاران در سطح دوم پیشگیری (بیمارستان ها) مشغول به فعالیتهستند، حضور آنها در دیگر سطوح پیشگیری به ویژه سطح اول مغفول واقع شده است. برنامه پزشک خانواده در سطح یک ارجاع و باهدف بهبود نظام سطح بندی خدمات، قادر است به خوبی از ظرفیتهای پزشک، پرستار و ماما بهره گیرد. با توجه به مبهم بودن نقشپرستاران در برنامه پزشک خانواده، این مقاله با هدف بررسی و مروری بر نقش پرستار در برنامه پزشک خانواده در ایران انجام شد.روش کار در این مقاله مروری روایتی، ابتدا مقالات انگلیسی و فارسی با استفاده از جستجو در پایگاه های معتبر PubMed, Springer, Science Direct, SID و کلید واژه های پرستار، پزشک خانواده و نقش پرستار در فاصله سال های 2009 تا 2019 بدون محدودیت درنوع مطالعه، شناسایی شدند. سپس با بازخوانی مقالات و بررسی بیشتر در چکیده و متن مقالات، 15 مقاله متناسب با موضوع و هدفمطالعه، برای نگارش مقاله حاضر مورد استفاده قرار گرفت.یافته ها در برنامه پزشک خانواده شهری، هر پزشک باید حداقل یک نفر با مدرک تحصیلی کاردانی یا کارشناسی فارغ التحصیل رشتهمامایی، پرستاری یا سایر رشته های مشابه را به عنوان دستیار جذب نماید. در عملکردهای جدید پزشکی (خدمات مبتنی بر جامعه) نقشپرستاران متخصص گسترش یافته است. اما عدم تعریف سطوح مشخص در پرستاری، موجب مبهم بودن مرز بین سطوح مختلف ارائهخدمات شده است. این موجب شده تا گستره مراقبت های پرستاری در عرصه خدمات مشخص نباشد. همچنین عدم تمایز در ارائه خدماتبر اساس رده تحصیلی، وجود رشته های موازی با رشته پرستاری، عدم تطابق ارائه خدمات با پرداخت دستمزد به این مسئله دامن میزند . با توجه به تغییرات مختلف در وضعیت سلامتی و بهداشتی کشور، تغییرات در بسیاری از زیرمجموعه های نظام سلامت اجتنابناپذیر خواهد بود و پرستاری از بارزترین حرفه هایی است که قابلیت پذیرش این تغییرات را دارد. چرا که طی تحصیلات آکادمیک، توانعلمی و عملی لازم جهت انجام وظیفه در عرصه ها و سطوح پیشگیری از جمله، مدارس، جامعه، درمانگاه ها و مراکز بهداشتی را کسب نموده اند.نتیجه گیری با وجود پیشرفت ها و تغییرات بسیار در عرصه نظام سلامت، سیاست گذاری این نظام در رابطه با حرفه پرستاری چندانمناسب نبوده و سطوح مختلف پرستاری و جایگاه هر کدام با توجه به تغییرات عصر حاضر نادیده گرفته شده است. لذا، مسئولین پرستاریمی بایست پرستاران و دانشجویان پرستاری را جهت ارتقا و تبیین جایگاه آنان در سیستم ارائه خدمات سلامتی، در راستای ارائه خدمتدر عرصه های مختلف جامعه – نه فقط بیمارستان- آماده نمایند.

نویسندگان

شیلان عزیزی

مربی، گروه پرستاری، دانشگاه آزاداسلامی واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران

عباسعلی ابراهیمیان

استادیار، مرکز تحقیقات مراقبت های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران

اسماعیل مشیری

استادیار، مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی موثر بر سلامت، دانشگاه علوم پزشکی سمنان، سمنان، ایران