طراحی با هویت ملی (با بررسی لزوم مسئله و ارائه راهکار)

پرسش درباره چیستی و کیستی خود همواره یکی از دغدغه‌های فکری انسان در حیات فردی و اجتماعی‌اش بوده است پس با طرح این پرسش ذر پی باز نمودن و بازشناختن ویژگی‌ها، امتیازات، کاستی‌ها، توانایی‌ها و وجوه تمایز خود از دیگران برآمده است. هر موجود زنده‌ای در برابر ورود عوامل بیرونی و یا برای حفظ اجزاء خود ابتدا باید خود را در برابر دیگری بسازد: خود چیزی است که دیگری نیست و برعکس. این همان هویت است که در معنای انسان شناسانه‌ی آن یک ساز و کار رفتاری - ذهنی است که به صورت انتسابی (ساختارهای ژنتیکی - بیولوژیکی) یا به صورت اکتسابی (سیستم‌های متفاوت رسمی و غیررسمی اجتماعی کردن) به افراد انتقال می‌یابد. هویت در واقع چیزی است که افراد یک جامعه به صورت خودآگاهانه یا ناخودآگاهانه، به صورت ارادی یا به صورت غیرارادی به درجات مختلف آن احساس تعلق می‌کنند. لازم به ذکر است که فرهنگ و هویت رابطه‌ای مستقیم و متقابل با یکدیگر دارند. فرهنگ شامل زبان و دین و سنن و ارزشها و توقعات و دانش و شیوه‌های فکری و اسلوب زندگانی است و حتی به ظاهر بر ماهیت آن پرتو می‌افکند هر انسانی به ذات خویش علاقمند برای نشان دادن و حفظ و هویت و کنهی خود می‌باشد - فرهنگ است که هویت ما را تجلی می‌دهد و هر انسانی از لحاظ درونی و روانی خواهان القای فرهنگ و هویت خود به طور نامحسوس است. اما آنچه ما را بر این داشته که به موضوع طراحی با هویت ملی و ارائه‌ی راهکاری در این زمینه برای هرچه بیشتر ملی کردن محصولات و معماریمان بپردازیم، فرایند هویت‌سازی است. امروزه برای نشان دادن این هویت و خود، بشر نیاز به متجلی کردن فرهنگ و هویتش در محصولات و فضاهایی است که با آنها در ارتباط است و این‌ها به وسیله‌ی هنر امکان‌پذیر است هنر در سه نظریه‌ی بازنمایی، فرانمایی و فرمالیسم تعریف می‌شود.