بررسی الگوی سیتوکین IFN-γ در موشهای BALB/c ایمن شده با آنتی ژنهای CFP_10وESAT_6مایکوباکتریوم بویس

اهمیت ایمنی سلولی در کنترل توبرکلوزیس منجر به طراحی کاندیدهای جدید واکسن شده است که بتوانند بهطور مؤثرتری پاسخ ایمنی را القا نمایند از اینرو واکسنهایDNAکه مشابه واکسنهای زنده عمل میکنند بدون آنکه پتانسل بیماریزایی را داشته باشند، پیشنهاد شده اند. از طرف دیگر، ارزیابی تولید سایتوکینها به ویژه اینترفرون گاما، ابزار مهمی در بررسی پاسخ ایمنی در برابر محرکهایی نظیر عوامل بیماریزا میباشد که در این میان آنتیژنESAT- و 6 CFP-10 به عنوان کاندید قابل توجه واکسن، شناخته شده اند، که در این مطالعه پاسخ ایمنی آنها در موش ارزیابی شد. در این مطالعه، ناقلهای بیانیpcDNA3.1(+)/ESAT- و 6 pcDNA3.1(+)/CFP-10 به عنوانDNA واکسن به موشBalb/Cتزریق و میزان تکثیر لنفوسیتهاSI باازمون MTT و میزان تولید اینترفرون گاما با تکنیک ELISAدرسلولهای طحال سنجیده شدموشهای Balb/c به پنج گروه تقسیم شدند گروه اول با pcDNA3.1(+)/CFP-10گروه دوم باpcDNA3.1(+)/ESAT-6حساس شدند و سه گروه دیگر به ترتیب باPBS ،pcDNA(+) 3.1 و بدون تیمار حساس شدند. آزمایشات الایزا وMTTتفاوت معنیدار بین گروههای شاهد و تیمار را تأیید نمودند اما تفاوت معنیداری بین دو گروه تیمار در ارتباط با افزایش اینترفرون گاما مشاهده نشد. بر اساس تست الایزا با افزایش اینترفرون گاما پاسخهای ایمنی سلولی به سمتTh1 متمایل میشود.

کلیدواژه ها:

واکسنDNA ، آنتیژنCFP-10 ، آنتیژنESAT-6 ، اینترفرون گاما ، M. Bovis