شناسایی هاپلوتیپها و جهش های ژنPvdhfrدر مناطق اندمیک مالاریا خیز ایران
سال انتشار: 1393
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 637
متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CIGS13_0708
تاریخ نمایه سازی: 7 بهمن 1393
چکیده مقاله:
مقدمه: استفاده از سولفادوکسین و پیریمتامینSP برای درمان مالاریای ویواکس بدلیل حساسیت این انگل به داروی کلروکین در بسیاری از مناطق مالاریا خیز رایج نیست، اما ایزولههای پلاسمودیوم ویواکسP.vivax به دلیل عفونتهای مختلطMixed باپلاسمودیوم فالسیپاروم در مواجهه باSPقرار گرفته اند، این امر باعث ظهور جهشهایی در ژن دیهیدروفولات ردوکتاز پلاسمودیوم ویواکسPvdhfr شده است. پلاسمودیوم ویواکس، شایع ترین گونه از انگل مالاریا انسانی در ایران است، لذا پایش مقاومت دارویی انگل در مقابل این دارو امری ضروری می باشد.مواد و روشها: در این مطالعه 50 نمونه بالینی پلاسمودیوم ویواکس از چهار استان جنوبی کشور سیستان و بلوچستان، هرمزگان، کرمان و بوشهر جمع آوری شدند. این نمونهها برای بررسی وجود جهش در موقعیت کدونهای 57, 58 ,61 و 117 و هاپلوتایپهای مختلف ژنPvdhfrبوسیله روشPCR-RFLPمورد بررسی قرار گرفتنددر این مطالعه در کدونهای 58 و 117 ژنPvdhfrجهش نقطهای یافت شدند اما در کدونهای 57 و 61 جهش مشاهده نشدند. در بررسی این نمونهها 5 هاپلوتایپ شناسایی شدند، شایعترین هاپلوتایپهاF57S58T61N و 117 F57S58T61S117بودند، سه هاپلوتیپ دیگر دارای جهشهای F57R58T61N و 117 F57R58T61T و 117 F57R58T61S117نیز در ایزولهها یافت شدند نتیجه گیری: یافتههای مولکولی حاضر اطلاعات مهمی را برای اخذ تصمیمات لازم در خصوص مصرف دارو در ایران را فراهم کرده است. بعد از اکتبر سال 2005 با دسترسی بیشترSPبه عنوان خط اول درمانی، ایزولههای پلاسمودیوم ویواکس بیشتر باSPمورد مواجهه قرار گرفتند. لذا گسترش هاپلوتیپهای مقاوم ژنPvdhfr با جهشهای بیشتر در این نواحی در آینده نزدیک ممکن است افزایش زیادی داشته باشند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
جلال زمان
دانشجوی دکترای تخصصی پزشکی مولکولی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
عباس شهبازی
دانشیار گروه انگل شناسی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
محمد اصغرزاده
استاد گروه بیوتکنولوژی دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز