مروری بر گونه های معرفی شده کرم های خاکی در دنیا با استفاده از نشانگر های مولکولی

کرم های خاکی بزرگ ترین توده زیستی جانوران بی مهره را در اکوسیستم خاک تشکیل می دهند و به آن ها لقب مهندسان اکوسیستم اطلاق شده است. بررسی تنوع زیستی این جانوران در خاک و اثر آن ها بر محیط زیست، با توجه به فواید آن ها در سازمان دهی خاک وکشاورزی حائز اهمیت است. در سال های اخیر، توجه بسیاری به شناسایی این تنوع خصوصا از طریق نشانگر های مولکولی شده است.روش های مختلفی برای شناسایی و دسته بندی گونه های این گروه صورت گرفته است، از جمله ژن های به شدت حفاظت شده ای چونActin و CO1 و نشانگر های مولکولی به طور موفقیت آمیزی برای تعیین تاکسون های مرتبط مورد استفاده قرار گرفته اند. گونه های کرم خاکی از نظر مورفولوژیکی می توانند بر اساس خواص متعددی مثل رشد، تعداد بند های بدن، طول و موقعیت کمربند تناسلی از هم متمایز شوند. در تعیین گونه، روش های مولکولی جایگاه ویژه ای دارند. روش نشانگر مولکولی براساس PCR نیازمند DNAکمتر و از نظر فنی ساده و ارزان ترست و تخمین دقیق تری می دهد. امروزه قسمت اعظمی از نشانگر های مولکولی با سیستم های بسیار دقیق شامل نشانگر هایAFLP و (STR) microsatelliteها هستند. سایر نشانگر هایی مثلVNTRها SSCP ،RAPDهاوRFLP ها در مورد جانوران مزرعه متداول نیستند. در مناطق مختلفی از جهان، مثل هند، روسیه، ژاپن، فرانسه و سایر کشور ها، این روش ها به منظور تعیین جمعیت گونه های کرم خاکی به کار گرفته شده اند. با توجه به اهمیت این مسئله و عدم وجود تحقیقات مشابه در کشور، این بررسی ضمن مقایسه کارایی روش های تشخیص مولکولی، گونه های مختلف کرمهای خاکی را بر اساس دامنه پراکنش در دنیا معرفی می نماید

کلیدواژه ها:

کرم خاکی ، پراکنش ، تنوع زیستی ، نشانگر مولکولی