سنتز ترانسفرزوم حاوی هورمون رشد، بررسی سمیت و مقاومت دارویی آن بر روی سلول های پوستی و اثر آن روی بهبود زخم

مقدمه: هورمون رشد انسانی به علت بزرگ بودن اندازه آن قادر به عبور از منافذ پوست نمیباشد، با توجه به تاثیر این هورمون درتاخیرپیری پوست و بهبود زخم ،وزیکولهای لیپیدی حامل هورمون رشد(ترانسفرزوم) جهت عبور از پوست سنتز گردید. این وزیکول هایلیپیدی قادرند از منافذی بسیار کوچکتر از اندازه خود عبور کنند و داروی همراه خود را از پوست عبور دهند. در مرحله بعد ، مقاومت دارویی و سمیت آنها بر روی سلول های فیبروبلاست مورد بررسی قرار گرفت، بعد از به دست آوردن دوز موثر هورمون رشد، دوزهای موثر بر روی روند بهبود زخم سلولهای فیبروبلاست مورد بررسی قرار گرفتهدف:بررسی سمیت ترانسفرزوم های سنتز شده و بدست آوردن دوز موثر هورمون رشد و تاثیر آنها بر روی بهبود زخم روش : سنتز ترانسفرزوم حامل هورمون رشد با روش(tin film hydration)TFHصورت گردید و پارامترهای فیزیکی آن با Malvern zetasizerاندازه گیری شد، سمیت و مقاومت دارویی ترانسفرزوم حامل هورمون رشد برروی سلولهای فیبروبلاست، با تستBrduمورد بررسی قرار گرفت و دوزهای موثر آن بر روی سلولهای درم با تستscratchingو ایجاد زخم در سلول ها مورد بررسی قرار گرفت.اندازه گیری میزان بسته شدن زخم و مهاجرت سلولی با نرم افزار اندازه گیری شد نتیجه گیری: بعد از ساخت از ترانسفرزوم حامل هورمون رشد و بررسی مقاومت دارویی آن در غلظت های مختلف بر روی سلول، در هیچیک از غلظت ها اثر کشندگی نداشته و در دوزهای بالا موجب رشد و تقسیم معنادار سلولها ی فیبروبلاست در مقایسه با نمونه کنترل گردید، زمان بسته شدن زخم در دوزهای بالا به طور معنادار کاهش یافته است.

کلیدواژه ها:

ترانسفرزوم حاوی هورمون رشد ، مقاومت دارویی ، بهبود زخم