پاسخ پیریدوکسین به عنوان یک آنتی اکسیدان به استرس اکسیداتیو حاصل از فلز سنگین مس درگیاه آرابیدوپسیس

فلزات سنگین به عنوان یکی از اساسیترین آلاینده های محیطی به شدت رشد گیاهان را محدود میکنند یکی از اثرات فلزات سنگین افزایش تولید انواع اکسیژن فعالROSدر گیاهان است که باعث صدمه به ماکروملکول ها شامل اسیدهای نوکلئیک، پروتئینها و لیپیدهای غشایی می شود. گیاهان برای کنترل مقدارROSو حفاظت سلولهای خود دارای سیستم آنتی اکسیدان اعم از سیستم آنزیمی و سیستم غیرآنزیمی میباشند. در دهه اخیر پروتئین جدیدی بهنامSOR1 در قارچCercosporaشناسایی شده است که در بیوسنتزپیریدوکسین و پالایش انواع اکسیژن فعال دخالت دارد و دارای دمین حفاظت شدهای است که در برخی موجودات زنده وجود دارد. ما درمطالعه حاضر با وارد نمودن توالی این دمین در سایت آرابیدوپسیس دریافتیم که این پروتئین در آرابیدوپسیس دارای سه همولوگ به نامهایPDX و 1.3 PDX1.2, PDX1.1 می باشد و به بررسی نقش آنتی اکسیدانین ترکیب (پیریدوکسین) در برابر استرس فلز مس در گیاه آرابیدوپسیس پرداختیم. بنابراین بعد از تعیین غلظت های تنشزای این فلز از طریق اندازه گیری برخی از شاخص های استرس اکسیداتیومثل اندازه گیری مقدار مالوندیآلدهید و اندازهگیری فعالیت چند آنزیم آنتیاکسیدان بیان ژنهایPDX و 1.3 PDX1.2 را در گیاهآرابیدوپسیس تیمارشده با غلظتهای مختلف فلز مذکور مورد بررسی قرار دادیم. جالب توجه اینکه میزان بیان ژنPDX1.2بعد از تیمار 40 و 80 میکرومولار مس نسبت به کنترل افزایش یافت اما میزان رونوشت های ژنPDX 1.3 در پاسخ به این تیمارها در مقایسه با گیاهان کنترل کاهش یافت که نشان دهنده نقش این ژنها در کنترل پاسخ گیاه آرابیدوپسیس به استرس فلزات سنگین می باشد

کلیدواژه ها:

پیریدوکسین ، مالون دی آلدهید ، PDX1.3 ، مس ، آرابیدوپسیس