مدل های کسب و کار در پرداخت الکترونیکی سیاروامن سازی پرداخت های سیار با استفاده از پروتکل پیشنهادی

تجارت سیار به معنای هر گونه انتقال الکترونیکی یا تبادل اطلاعات که به وسیله یک ابزار سیار از طریق شبکه سیار انجام می شود و طی آن ارزش حقیقی با پیش پرداخت پولی در قبال دریافت کالا، خدمات اطلاعات منتقل می گردد. یک سیستم پرداخت سیار باید برای همه طرف های مرتبط سودمند باشد. برای اینکه یک سیستم پرداخت موفق باشد، کاربر نهایی، فروشنده، صادر کننده محصول پرداخت و اپراتور تلفن همراه باید در آن ارزش اضافی ببینند. کاربر نهایی سادگی و سرعت دسترسی، راحتی، امنیت و هزینه مناسب را ترجیح می دهد. فروشندگان می خواهند در سیستم پرداخت سیار، مجموعه زیادی از مشتریان را پوشش دهند. آن ها علاقمند هست که محصولاتشان را از طریق پرداخت سیار با افزایش امنیت و کاهش ریسک انکار تراکنش، سودمندی بیشتری داشته باشد. این امر مستلزم پیاده سازی پروتکل های امنیتی بی سیمی است که بتواند مکانیزم های پرداخت از راه دور را به خوبی روش های رو در رو با استفاده از یک دستگاه واحد مدیریت نماید.در این پژوهش ابتدا مدل های کسب و کار در زمینه پرداخت سیار و نقش هر یک از شرکت کنندگان در این مدل ها و نکات مثبت و منفی آنها مورد بررسی قرار می گیردوبا بیان روش های پرداخت سیار، معیارهایی از جمله : قابلیت اطمینان ، سرعت ، سهولت در استفاده ، قابلیت پذیرش ، دردسترس بودن و... را به عنوان عوامل تاثیر گذار در ارزیابی هر کدام از روش ها معرفی می شود. با توجه به نا امن بودن مسیر ارتباطی مابین دستگاه موبایل و آنتن های GSM و در نهایت درگاه های پرداخت ، روشی ارایه می شود که این ارتباط را امن کرده و پرداخت بدون هیچ احتمال خطایی انجام می گیرد.