تحقیق و توسعه و ضرورت همکاری میان دانشگاه ، صنعت و دولت

تحقیق و توسعه یا R&D با ارتقاء ذخیره علمی و دانش فنی، موجب تولید و گسترش کالاها و خدمات جدید می شود. از یک سو، تولید کالاها و خدمات جدید موجب افزایش سطح تلویدات و رشد اقتصادی شده و از سوی دیگر با افزایش ذخیره علمی و دانش فنی کارکنان، موجب استفاده کاراتر از تکنولوژی و سرمایه های موجود شده و ضمن افزایش بهره وری، تولید ناحالص داخلی و رشد اقتصادی را به نحو چشمگیری ارتقا می بخشد. در کشورهای در حال توسعه، بنگاه های اقتصادی موفق، با سرمایه گذاری وسیع در حوزه تحقیق و توسعه، بطور روز افزون در پی کاهش شکاف تکنولوژی خود با کشورهای پیشرو صنعتی و صادر کننده تکنولوژی می باشند که این امر درواقع از طریق یادگیری فعال صورت می گیرد. این بنگاه ها همزمان با دریافت دانش و فناوری های موجود، از طریق فرایند تحقیق و توسعه ، توانمندی های درونی خود را برای بهره برداری، افزایش وبهبود دانش و فناوری دریافتی افزایش می دهند و موجبات توسعه صنعتی و اقتصادی پایدار و بلند مدت کشور را فراهم می آورند. تجربه موفق کشورهای در حال توسعه ای که طریق صنعتی شدن را به سرعت طی کرده اند موید آن است که بدون سرمایه گذاری در عرصه تحقیق و توسعه، دسترسی به رشد اقتصادی چشمگیر و توسعه پایدار اقتصادی فراهم نمی گردد. بر اساس نظم نوین جهانی، علوم و تکنولوژی از مهره های اصلی پیشرفت اقتصادی و ارتقاء توان رقابت ملی در عرصه بین المللی می باشند و استراتژی ملی که بر توانمندی های علمی و نوآوری استقرار نیافته باشند، دیر یا زود به چالش کشیده خواهند شد. ایجاد تعامل جدی میان دانشگاه و صنعت به منظور افزایش فعالیتهای R&D و همچنین نقش دولت از یک سو به عنوان تدوین کننده استراتژی تحقیقات ملی و از سوی دیگر به عنوان حامی فعالیت های دانشگاه و صنعت که در راستای اولویتها و نیازهای اساسی انجام می شوند زمینه انجام طرح های تحقیق و توسعه را تقویت نموده و از اینگذر، موجب افزایش توانمندی اقتصادی کشور خواهد شد.