اندازه گیری داراییهای (ثروت) دانایی محور

اهمیت یافتن و ارتقای جایگاه دانش و اطلاعات، موجبات تبدیل این مفاهیم به نهادهای سرمایه و در نتیجه ابزاری جهت خلق ثروت گردیده است. این امر منجر به افزایش علاقه جهت دستیابی به روشهای نوینی برای اندازه گیری میزان ثروت ایجاد شده است. افزایش میزان اختلاف میان ارزش واقعی کالاها و خدمات تا حد زیادی بدلیل استفاده از سرمایه های دانش مدار است که به شکل نامحسوسی موجبات رشد و توسعه زیر بنایی را فراهم می سازد. این مهم در کنار مداقه در این مطلب اساسی که اصولا برای سرمایه های دانش مدار بایستی طیف گسترده ای از مفاهیم غیر فیزیکی نظیر برخورداری از نام های تجاری بین المللی (Brands) ، برقراری ارتباطات همیشگی با مشتریان ، حق ثبت و اختراع، نامها و مارکهای تجاری و البته دانش و نوآوری را لحاظ نمود، بر لزوم و اهمیت یافتن روشهای کاربردی و عملیاتی اندازه گیری میزان ثروت دانش محور ایجاد شده تاکید می نماید. از سوی دیگر روشهای سنتی محاسبه نیز به دلیل اینکه با نگاه به گذشته و تمرکز بر سرمایه های فیزیکی صورت می پذیرد، با کاستیها و انتقادات بسیار جدی مواجه است. این مقاله سعی دارد نسبت به تبیین مفاهیم پایه ای دارایی دانش مدار ومعرفی و بررسی تحلیلی روشهای متفاوت اندازه گیری میزان این نوع دارایی و بویژه مدلهای غیر خطی نوین اقدام نماید.