نقد و بررسی رویکرد سیاست گذاری در آموزش عالی ایران با تکیه بر الگوی نظام ملی نوآوری

جهانی شدن اقتصاد، رقابت فزاینده در بازارهای جهانی، توسعه و رشد شتابان فناوری، گسترش فعالیت های مبتنی در دانش، سبب شکل گیری مرحله جدیدی از توسعه با عنوان اقتصاد دانش محور شد که در آن عملکرد نوآورانه اقتصاد در تولید، انتشار و بهره برداری از نوآوری های فناوری در یک چارچوب مفهومی با عنوان نظام ملی نوآوری، ضامن توسعه فناوریک و اقتصادی کشورها خواهد بود . اصلاح و توسعه نظام ملی نوآوری کشور بویژه نقش آموزش عالی در این سیستم نیازمند شناخت دقیق عناصر و روابط موجود در این نظام است. دراین راستا ابتدا باید عناصر آن را شناسایی نمود و سپس به بررسی تعاملات بین اجزا پرداخت. یکی از ابزارهای ساده ولی بسیار مفید که توسط خط مشی گذاران سیستم های نوآوری با این هدف مورد استفاده قرار می گیرد، نگاشت نهادی است. لذا نتایج نهایی از طریق مصاحبه با خبرگان باهدف سهولت در تحلیل در نسبت بین مولفه های نظام ملی نوآوری و نشان دادن نقش بنیادین مولفه دانشگاه در این سیستم در سطح صفر سیاست گذاری با الگو گیری از مدل نگاشت نهادی به عنوان مدل چهره نظام ملی نوآوری ترسیم شده است. در این مدل سعی شده است نوع و میزان تعاملات بین دانشگاه با دیگر مولفه ها با درجه ضعف و قوت آن به روشنی پوشش داه شود و از این طریق خلاها و شکاف ها و نقایص بین مولفه ای سیستم شناسایی گردد.

کلیدواژه ها:

خط مشی گذاری عمومی ، تاریخ آموزش عالی ، نظام ملی نوآوری ، نگاشت نهادی