مسیریابی در شبکه های اقتضایی هوابرد

شبکه های اقتضایی هوابرد به عنوان شبکه های خود سازمان یافته تعریف می شوند که در آن هواپیما به عنوان یک نود فعالیت می کند. در این شبکه ها، هواپیما به عنوان یک نود خودآگاه دیده می شود که می تواند از طریق زیرساخت زمینی و یا سایر هواپیماها ارتباط برقرار کند. بنابراین این شبکه ها ویژگی های متفاوتی با دیگر شبکه های اقتضایی مرسوم دارند که در آن اطلاعات موجود از طریق هواپیما و به شکل ارتباطات هواپیما به زمین، هواپیما به هواپیما، هواپیما به کشتی و ... رد و بدل می شود. این شبکه می تواند برای بهبود عملکرد در زمینه هایی نظیر امنیت پرواز، بهره وری نگهداری و عملیاتی و امکانات مسافری به کار گرفته شود. با توجه به کاربردهای مختلف شبکه های اقتضایی هوابرد انتقال سریع و بدون تاخیر داده ها دارای اهمیت بیشتری است. به این ترتیب استفاده از پروتکل مسیریابی که بتواند با وجود تحرک بالای گره ها و پویایی شبکه، امکان برقراری ارتباط و تاخیر کم در انتقال داده ها را تضمین کند و همچنین پاسخگوی نیازها و کاربردهای تقاضا شده باشد، اهمیت زیادی پیدا می کند.

کلیدواژه ها:

شبکه های اقتضایی هوابرد ، پروتکل های مسیریابی