بررسی و مقایسه الگوریتم های ترمیم عکس

ترمیم تصویر به فرایند بازسازی بخش های از بین رفته یا خراب شده در تصویر نشان دارد. در چند سال اخیر شیوه های متعدد و متنوع با قابلیت های گوناگون در بازسازی تصاویر خش دار یا جای گذاشت متن پنهان سازی ضایعات در بافت انتقال تصویر خراب حذف شیء در بافت ویرایش، یا برطرف کردن منع تصویر در انتقال دیدگاه های مبتنی بر تصویر که متمایز ازتصاویر گرفته شده است دوربین ها می باشد ارائه گردیده است. در این مقاله سعی بر آن شده که از بین الگوریتم های متفاوت ترمیم تصویر، مناسب ترین و رضایت بخش ترین روش بررسی شود که با ظهور نمونه های پراکنده و مشاهدات فشرده، فراوانی های پراکنده برای رفع مشکل ترمیم در نظر گرفته می شوند. تکنیک مبتنی بر پراکندگی برای پر کردن مناطق بافتی بزرگی مناسب تر می باشد. در این الگوریتم فرض بر این امر استوار است که تصویر (یا وصله) بر مبنای مشخص، پراکنده (مثلاً تبدیل پیوسته کسینوس DCT یا موج های ضربه ای) باشد. با این هدف که تصویر ترمیم یافته تا حد امکان به لحاظ فیزیکی قابل قبول و به لحاظ ظاهری رضایت بخش باشد.

کلیدواژه ها:

ترمیم تصویر ، حذف شی ، ترمیم مبتنی بر پراکندگی