محاسبه قابلیت اطمینان نرم افزار با رویکرد مدل های مبتنی بر معماری

در این مقاله سعی شده است تا به مدلسازی قابلیت اطمینان بر اساس مدل ارتباط میان کامپوننتها پرداخته شود تا بتوان با بدست آوردن روابط بین کامپوننت ها ، قابلیت اطمینان کل محاسبه گردد . هر یک از مدلهای ارائه شده جهت اندازهگیری قابلیت اطمینان، جنبهای خاص از نرمافزار را در نظر گرفته و براساس آن اقدام به محاسبهی قابلیت اطمینان مینمایند. یک تکنیک خاص، ایجاد مدلهای مبتنی بر معماری است. این مدلها در مقایسه با مدلهایی که قابلیت اطمینان نرمافزار را تنها براساس کیفیت کامپوننتها در زمان طراحی، اندازهگیری میکنند، دقت بالاتری دارند.با مشخص کردن کامپوننتهای اصلی نرمافزار به همراه مشخصات عملیاتی، روابط و احتمالات انتقال میان آنها و در نهایت بدست آوردن قابلیت اطمینان بر اساس معماری نرم افزار به این نتیجه رسیدیم که محاسبه قابلیت اطمینان با توجه با مولفه ها و روابط آن ها و ساختار کلی نرم افزار ، در کنار افزایش دقت ، کاربردهای بیشتری نسبت به مدل هایی که مبنای آنها کیفیت طراحی کامپوننت هاست نیز دارند. هدف این است که مدلی برای محاسبه قابلیت اطمینان نرم افزار ارائه شود، که بتواند در مراحل پیاده سازی و توسعه نرم افزار نیز مفید باشد و با در نظر گرفتن مشخصات عملیاتی در روابط میان کامپوننتها ، قابلیت اطمینان نرمافزار را به صورت دقیقتری نسبت به مدلهای پیشین، محاسبه نماید.

کلیدواژه ها:

قابلیت اطمینان ، مدلسازی ، مهندسی اطمینان ، مدل مبتنی بر حالت