قوانین و مقررات مربوط به دوچرخه سواری

بشر از چندین هزار سال پیش تاکنون، با قدرت تفکر و تعقل و توان خویش، توانسته است روشهایی را برای انتقال کالا و سهل تر شدن امور روزانه ابداع نماید در مراحل اولیه این روشها منجر به ساخت چرخ و اختراع گاری و ارابه شد تا اینکه به مرور اتومبیل (خودرو) جای خود را به رانندگی انسان باز نمود اما با ورود خودرو نگرانیهای بسیاری نیز به صاحبان فکر و اندیشه حادث شد چرا که این سیله ی رفاهی در صورت حاکمیت بی فرهنگی، عدم وجود زیر ساخت ها و مدیریت و نظارت نظام مند می تواند عملکرد خطرناکی داشته باشد که آثار آنرا کم و بیش ملاحظه می کنیم، حتماَ با پدیده آلودگی هوا آشنا هستیم خصوصاَ در کلان شهرهای ایران اسلامی آلاینده هایی چون منواکسید کربن(co)، دی اکسید نیتروژن(No2)، دی اکسید گوگرد(So2)، ذرات معلق با قطر کمتر از 10 میکرون(PM-10) و سرب (Pb) می باشد اینها همه و همه ناشی از تولید خودروهای غیر استاندارد بویژه توسط شرکتهای داخلی، فقدان معاینه فنی اکثر خودروها بطور برنامه ریزی شده و کنترل شده، استفاده بی رویه از خودرو و عدم فرهنگ سازی در این زمینه، رخوت و سستی در استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی مثل مترو، اتوبوس، تاکسی، عدم وجود امکانات تردد وسایل نقلیه غیر دودزا مانند دوچرخه شهری در معابر و گذر گاهها و ... است، در این مقاله تمامی اهتمام خود را بکار خواهم بست تا مقوله دوچرخه شهری از بعد قوانین و مقررات با عنایت به محورهای زیر از جمیع جهات مورد نقد و بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گیرد و بتوانم به نتابج کاربردی و سودمند دست یازم.

کلیدواژه ها:

قوانین و مقررات ، معابر ویژه دوچرخه شهری ، علانم و ممیزات راهنمایی و رانندگی ، شماره گذاری دوچرخه شهری ، استاندارد سازی دوچرخه شهری ، گواهینامه دوچرخه شهری