جهانی شدن و چالشهای نظام اجرائی پروژه های شهری در ایران

هم اکنون 051 کشور عضو سازمان تجارت جهانی شده اند و ۵۲ کشور مراحل عضویت را می گذرانند و فقط 15 کشور از این قافله جهانی دور مانده اند . ایران در مقوله آماده سازی و بسترسازی برای ورود به عضویت رسمی باید استانداردهای مورد قبول تجارت جهانی را رعایت نماید و در مجموعه های صنعتی و تولیدی و ساخت و ساز آن را نهادی سازد . جمهوری اسلامی ایران در سال ۵۷ درخواست برای پیوستن به سازمان تجارت جهانی را به دبیرخانه این سازمان تسلیم نمود و تاکنون چندبار دیگر این درخواست ر ا تمدید کرده است که آخرین بار در بیست و دومین درخواست عضویت ایران با موافقت روبرو شد . گرچه به نظر می رسد که هنوز ایران واجد شرایط لازم برای ورود به سازمان تجارت جهانی نشده باشد ، چرا که در ابتدای راه باید تغییراتی در قوانین و مقررات کشور به ویژه تعدیل و ی کسان سازی در تعرفه های گمرکی و سود بازرگانی ایجاد گردد . امروزه چه بخواهیم و چه نخواهیم ، جهانی شدن به حقیقتی واقعی تبدیل شده است ، گروه های اقتصادی تبدیل به نیروی فعال شده و کشورهای صنعتی شرکتهای خود را به شبکه های بزرگی که اقتصاد جهان را می چرخانند تبد ی ل ساخته اند و در این شبکه ها اصول خود را اجرا می کنند که مهمترین آن مدرنیزه سازی از طریق استفاده از تکنولوژی پیشرفته جهانی است . این تغییرات چالشهای بسیار متفاوتی را برای کشورها به همراه داشته است و جهان را به بازاری بدون حد و مرز تبدیل کرده و موقعیت های ج دیدی را به وجود آورده است که به ناگزیر باید خود را با آن وفق داد . فرایند جهانی شدن و مدرنیزاسیون از یک سو الگوی تولید را به سمت مزیت نسبی شهرها سوق داده و فعالیت پایه شهرها را تقویت می کند و از سویی دیگر ترکیب فعالیتها را از تولیدات کشاورزی به تولیدات فرا صنعتی و خدماتی تغییر می دهد که چالشها و فرصتهای بسیاری را در عرصه مدیریت شهری خصوصا در نظام اجرائی پروژه ها در پی دارد .