ساماندهی بافت تاریخی شیرازبابهره گیری ازشاخصهای توسعه پایدار

بارشدشهرنشینی و به تبع آن گسترش بی رویه بدون برنامه شهرها و باپدیدارشدن بافت های جدید شهری بافت های تاریخی شهرها که به عنوان میراث و هویت هرشهر ازگذشتگان به جای مانده اند اثار گرانبهایی ازفرهنگ دانش معماری شهرسازی بومی تلقی میشوند و به تدریج این بافت ها که خود روزی ازبخشهای پرشور و نشاط و سرزنده شهر وکانون تحولات اجتماعی و اقتصادی شهر بودند به بافت های بی روح و پژمرده امروز تبدیل شدند که ازآنها به عنوان یک غده سرطانی یادمیشود که مشکلات فراوان فرهنگی و اجتماعی درآنها نهفته است و این مشکلات برکل شهر تاثیر میگذارد درنتیجه نمی توان این بافت ها را به حال خود رها کرد هدف کلی این مقاله ارایه راهکارها برای ساماندهی بافت فرسوده شیراز با بهره گیری ازشاخصهای توسعه پایدارشهری و ابعادمختلف آن اقتصادی اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی جهت بهسازی و نوسازی این بافت ارزشمند می باشد

کلیدواژه ها:

بافت قدیم ، شیراز ، شاخصهای توسعه پایدار ، ساماندهی ، بهسازی