بررسی و تحلیل شیوه های مداخله در سکونت گاه های غیررسمی با تاکید برسیاست توانمندسازی

روند سریع و شتابان رشد شهرنشینی در جهان، مسائل و معضلات بسیاری را در کشورهای توسعه یافته و بیش تر از آن درکشور های در حال توسعه به همراه داشته است. در شهرهای ایران نیز به صورت های مختلف شاهد بروز این گونهمعضلات شهری هستیم، در این میان، حاشیه نشینی و اسکان غیررسمی به عنوان آیینه تمام نمای مسائل شهری، جایگاه و اهمیت خاصی در آسیب شناسی ها و پژوهش های شهرسازی و علوم اجتماعی دارد . کنترل افراد ساکن در این مناطق، خصوصاً کسانی که به شیوه هایی همچون تصرف خزنده یا تهاجم گسترده وارد عمل شده اند کار بسیار مشکلی است؛ زیراآنان دیگر خود را شهرنشین دانسته و ادعای حقوق شهروندی دارند و از دولت و مسئولین شهری انتظار دارند تا آنان را از خدمات و زیرساخت های پایه بهره مند سازند. در این پژوهش، به بررسی روش های مداخله در اسکان های غیررسمی به منظور بهبود شرایط زیستی در این مناطق پرداخته ایم. یکی از روش های بهسازی و ساماندهی سکونت گاه های غیررسمی که بالاخص در چند سال اخیر در ایران مطرح بوده، توانمندسازی آن هاست که با استفاده از پتانسیل نیروی کار ساکنین و مشارکت مستقیم آن ها، تحقق می یابد. در این پژوهش که به روش توصیفی تحلیلی و گردآوری اطلاعات از طریق مطالعه کتابخانه ای انجام شده است، راه کارهای بهبود این سکونت گاه ها با تاکید بر سیاست توانمندسازی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

اسکان غیررسمی ، بهسازی و نوسازی ، توانمندسازی سکونت گاه های غیررسمی ، حاشیه نشینی