نقش فضاهای سبز در معماری پایداراختصاص دادن فاکتورهایی به تراس برای تبدیل آن به حیاط در ارتفاع

معماری سبز را با نام معماری پایدار و به شرح تکنیک هایی در طراحی معماری همسو با نگرش های زیست محیطی بوده و با ایده احترام به طبیعت شکل گرفته است. امروزه در پی پیامدهای منفی جهان صنعتی، نظیر آلودگی روزافزون هوا و محیط زیست، کاهش منابع طبیعی وبحران انرژی، حفظ و پاسداری از منابع طبیعی جهان به یکی از مهم ترین دغدغه ها تبدیل شده است ومعماری سبز با در جهت به حداقل رساندن اثرات منفی ساختمان ها بر محیط زیست برای همسویی با طبیعت از طریق افزایش کارایی و بهینه سازی در مصرف مصالحاست. فضای باز تا به امروز بخش تفکیک ناپذیر زندگی انسان را تشکیل می داده است و انسان از طریق ارتباط با فضایباز زندگی کرده است ، اما در واحدهای مسکونی امروزی در برخوردی امرانه انسان مجبور شده است که سکونت عمودی را انتخاب کند و حضور طبیعت و ارتباط با آنرا به کلی نادیده بگیرد . حذف شدن این تمایل فطری و نیاز انسان به فضای باز سبب شده که مفهوم آپارتمان در مقایسه با خانه ناقص تصور گردد. پژوهش حاضر با بررسی مفهوم طبیعت در معماری تلاش می کند بستری مناسب برای تفسیر ارتباط اصیل میان این دو مهیا نموده و در نهایت الگویی برای توسعه این مفهوم و کیفیت ارتباط معماری و طبیعت ارائه می نماید

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، حیاط ، فضای باز ، آپارتمان ، تراس