ابعاد روابط کاربردی معماری زمینه گرا با بستر طراحی

زمینه گرایی دیدگاهی است که به ویژگی های یک مکان توجه دارد. از این رو در عین حال که به گونه ای ضمنی به تمایز مکان نیاز دارد وایجادارزش های جدید را نفی نمی کند، به صراحت، تداوم ارزش های کالبدی مکان با زمینه موجود را خواستار است. زمینه گرایی سازگاری با زمینهکالبدی، تاریخی، اجتماعی، فرهنگی است که بر طبق ایده ها و اشکال گذشته در شکل دادن به کالبد شهرهای معاصر حضور دارند. معماری زمینهگرا بر زمینه مداری و پیوند محیط با فضا تاکید دارد و با درک پیام بستر خود شکل می گیرد و در واقع پیامی را به عینیت می رساند و طراحی میکند که بستر معماری به او داده است؛ در نتیجه ساختمان جزئی کوچک از طبیعت پیرامونی خواهد بود. در این نوع معماری هر بنایی بر اساس زمینههای فرهنگی ، اجتماعی ، تاریخی و کالبدی ، اقلیمی و شرایط خاص آن محل و ساختمان ، طراحی و اجرا می شود و ساختمان عضو همخوان یامحیط شناسی و عنصری هماهنگ در بستر خود در نهایت در بستر محیط زیست خواهد بود. در نمونه های معماری معاصر کشور ما ، چالش ارتباطبا زمینه بسیار زیاد است ، در حالی که معماری گذشتگان ما در هماهنگی کاملی با بستر خود بوده اند ، ضمن اینکه ، بیانگر هویت درخشان گذشتههستند.هدف این پژوهش تعریف معماری زمینه گرا و ارتباط عوامل وابسته به آن در طراحی زمینه گرا ست و با روش پژوهش تحلیلی کیفی بهنگارش درآمده است.

کلیدواژه ها:

معماری ، زمینه ، زمینه گرایی