رفتار اتصالات RBS، با تغییر فاصله کاهش مقطع تیر از ستون

تا قبل از وقوع زلزله نورتریج در سال 1994، سازه های دارای قاب های خمشی، به عنوان شکل پذیرترین و همچنین مقاومترین سازه ها در برابر زلزله نسبت به سایر طرح های سازه ای دیگر محسوب می شدند. وقوع زلزله نورتریج در ژانویه 1994، منجر به صدمات فراوانی در سازه های خمشی فولادی دارای اتصالات جوشی تیر به ستون گردید. بررسی های متعددی به منظور تعیین علل صدمات وارد شده به اتصالات مذکور انجام شد. در پی این مطالعات، گسیختگی های ترد گوناگونی در اتصالات خمشی جوشی تیر به ستون مشاهده گردید. گسیختگی ترد مذکور از اینکه اتصالات خمشی رفتار غیر ارتجاعی از خود نشان دهند، جلوگیری نموده و باعث تضعیف مقاومت اتصال در برابر بارگذاری زلزله می گردد. برای جلوگیری از شکست ترد در محل اتصال گیردار تیر به ستون مطالعات گسترده ای صورت پذیرفت. می توان تحقیقات انجام شده را به دو گروه کلی تقسیم نمود: دسته اول شامل روشهایی برای تقویت اتصال تیر به ستون وکاهش تمرکز تنش در آن بوده و دسته دوم شامل تضعیف ناحیه ای از تیر میباشد، برای اینکار یکی از روشهایی که مورد استفاده قرار میگیرد کاهش مقطع بال تیر در ناحیه ای از تیر میباشد،در ایران اینگونه از اتصالات به اتصالات استخوانی یا همان RBS شهرت یافته اند.اینگونه از اتصالات باعث جابجایی مفصل پلاستیک از محل اتصال تیر به ستون به روی تیر شده و از شکست ترد در محل اتصال جلوگیری می کنند.

کلیدواژه ها:

اتصال گیردار ، اتصالات استخوانی ، مفصل پلاستیک ، مقطع کاهش یافته بال ، RBS