بررسی کاهش پاسخ هیدروالاستیکی سازههای شناور بسیاربزرگ به وسیلهی سلولهای گیل و اتصالات انعطافپذیر

سازه های شناور بسیار بزرگ 3 (VLFS) راهحل مناسب و سازگار با محیط زیست برای ایجاد زمین از دریا میباشد. روشهای مختلفی برای حداقل کردن پاسخهای هیدروالاستیکی این سازهها پیشنهاد شده است. سلولهای گیل محفظههایی در زیر سازهشناور هستند که با امکان ورود و خروج آب به داخل آن نیروی شناوری وارده به سازه حذف میگردد. اتصالات انعطافپذیر در سازه، پاسخ های هیدروالاستیکی را کاهش میدهد؛ به این شرط که در محل مناسبی از سازه تطبیه شوند. در این مطالعه آب به عنوان یک سیال ایدهآل در نظر گرفته شده و سازه با توجه به تئوری صفحهی میندلین مدل شده است. به منظور جداسازیمسئلهی اندرکنش سازه آب روش بسط مودال برای آنالیز هیدروالاستیکی بکار میرود. از الگوریتم ژنتیک به عنوان ابزار بهینه سازی برای طرح بهینهی سلولهای گیل بهرهگیری می شود. استفاده همزمان سلولهای گیل و اتصالات انعطافپذیر به کاهشبیشتر پاسخ های هیدروالاستیکی کمک میکند

کلیدواژه ها:

سازههای شناور بسیار بزرگ ، پاسخهای هیدروالاستیکی ، اتصال خطی انعطافپذیر ، سلولهای گیل ، VLFS