بررسی تثبیت خاکهای رسی واگرا بوسیله نتایج آزمایش های پین هول ،کرامب و هیدرومتری دوگانه

پدیده واگرائی یک پدیده فیزیکو شیمیائی است که در خاکهای ریز دانه رسی اتفاق می افتد.در این فرایندکاتیونهای یک ظرفیتی سدیم در روی سطح ذرات رس باعث افزایش ضخامت لایه دو گانه و همچنین افزایشنیروی دافعه بین ذرات می شوند.زمانیکه نیروی دافعه بین ذرات از نیروی جاذبه بیشتر باشد،وجود آب به راحتی و سهولت ذرات خاک را از یکدیگر جدا کرده و جابجا می کند.خاک های رسی حاوی یون سدیم که در مقابل آب بهراحتی فرسایش می یابند به خاکهای واگرا مشهورند. پدیده واگرایی برای اولین بار توسط مهندسین خاک شناسی و در ارتباط با امور آبیاری اراضی مورد نقد و بررسی قرارگرفته است. آنها متوجه شده بودند که در بعضی موارد پساز عملیات آبیاری، خاک دچار فرسایش شدید و یا ایجاد ترک های عمیق و گسترده ای می گردد. در این تحقیق به بررسی پتانسیل واگرایی در خاک های رسی ریزدانه پرداخته و بوسیله نتایج آزمایش های پینهول ، کرامپ و همچنین هیدرومتری دوگانه از واگرایی خاک مورد مطالعه اطمینان حاصل کرده و پس از تثبیت و بهسازی خاک روانگرای موجود با استفاده از افزودنی های آهک و سولفات آلومینیم ، بوسیله نتایج آزمایش های ذکر شده فوق ، می توان نتیجه گرفت که خاک واگرای مورد آزمایش تثبیت و واگرایی آن اصلاح گردیده است

کلیدواژه ها:

خاک واگرا ، بهسازی خاک ، پین هول ، کرامب ، پتانسیل واگرایی