ارزیابی جریان زیست محیطی رودخانه بشارتوسط سه روش، تنانت، منحنی تداوم جریان و اسما ختین

دارا بودن کمتر از یک درصد آب شیرین جهان، قرار داشتن یک اقلیم خشک و نیمه خشک و عدم توزیع یکنواخت بارندگی در سطح کشور، ایران را به یک کشورخشک مبدل نموده است به همین دلیل برآورد حداقل جریان زیست محیطی رودخانه ها امری ضروری به نظر می رسد. در این مقاله جریان زیست محیطی رودخانه بشار توسط روشهای هیدرولوژیکی، منحنی تداوم جریان ، تنانت واسماختین با استفاده از نرم افزار GEFC با استفاده از داده های 39 ساله ایستگاه پاتاوه بدست آمده و نتایج سه روش با هم مقایسه گردیده است. یافته های این تحقیق بیانگر دقت پایین روش تنانت نسبت به دو روش دیگر بوده بطوریکه برای ماههای خشک (بهار و تابستان) و تر (پاییز و زمستان) به ترتیب دبی های 15/5 متر مکعب بر ثانیه و 5/2 مترمکعب بر ثانیه بوده و حداقل جریان زیست محیطی بدست آمده از روش تنانت (پاییز و زمستان) 5/2 متر مکعب بر ثانیه می باشد که کمتر از 16/8 مترمکعب بر ثانیه می باشد. جواب قابل قبولی نمی باشد. همچنین با استفاده از روش منحنی تداوم جریان و اسماختین برای سطوح متوسط به ترتیب 10/5 مترمکعب بر ثانیه و 16/5 مترمکعب بر ثانیه حاصل گردید.

کلیدواژه ها:

حداقل جریان زیست محیطی ، روش اسماختین ، روش تنانت (مونتانا) ، روش منحنی تداوم ، رودخانه بشار ، ایستگاه پاتاوه