تعیین شرایط بهینه برروی بازده قند استحصال شده در هیدرولیز اسیدی سبوس برنج

در این مطالعه نقش پارامترهای مؤثر بر هیدرولیز اسیدی سبوس برنج به عنوان زیست توده لیگنوسلولزی در فرآیند تولید بیواتانول بررسی گردید. بدین منظور اثر غلظتهای مختلف اسید سولفوریک، کلریدریک و فسفریک درطول زمان بر میزان قند استحصال شده از سبوس برنج به روش هیدرولیز اسید رقیق مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که در شرایط استفاده از پیشتیمار قلیایی که با هیدروکسید سدیم 2درصد به همراه اتوکلاو کردن انجام شده بود در بین اسیدهای به 31/ کاربرده شده اسید سولفوریک 5 15/ درصد و سپس اسید کلریدریک 8 درصد و در نهایت اسید فسفریک11/1 درصدبیشترین بازده قند استحصال شده را داشتند. طبق نتایج در مواقع عدم کاربرد پیشتیمار و تنها استفاده از هیدرولیز، در هر غلظت اسید رقیق از نظر میزان تولید قند بین اسیدهای سولفوریک و کلریدریک اختلاف معنیداری وجود نداشت اما مقدار قند تولید شده در این دو اسید خیلی بیشتر از اسید فسفریک بود. همچنین با افزایش زمان هیدرولیز مقدار قند استحصال شده افزایش یافت که این افزایش درمورد اسید فسفریک تا حدود 3 برابر مشاهده شد. به طور کلی برای دستیابی به حداکثر میزان قند استحصال شده از سبوس برنج میتوان از اسید رقیق 4 درصد سولفوریک، کلریدریک و فسفریک، دردمای 121 درجه سانتیگراد، زمان 44 دقیقه هیدرولیز، نسبت جامد به مایع 14 درصد و بدون پیشتیمار استفاده نمود که در این شرایط بازده قند استحصال شده به ترتیب برابر با32/0 و33/8و15/1درصد بود

کلیدواژه ها:

سبوس برنج ، قند ، هیدرولیز اسیدی ، بیواتانول