یافتن حفره ها و خطوط لوله مدفون شده پس از وقوع زمین لرزه ها به کمک پردازش و تفسیر داده های رادار نفوذی به زمین (GPR)

روش رادار نفوذی به زمین GPR یکی از روش های ژئوفیزیکی با قدرت تفکیک بالاست که به منظور شناسایی لایه های زیرزمینی و آشکارسازی ساختارها و اهداف کم عمق از قبیل حفره ها و خطوط لوله مدفون مورد استفاده قرار می گیرد. این اهداف در صورتی توسط روش GPR قابل شناسایی هستند که دارای تباین خوبی در مشخصه های الکترومغناطیس با محیط های اطراف خود باشند. در این روش از امواج الکترومغناطیس با فراکانس بالا (5/12 تا 2300 مگا هرتز) برای آشکار سازی ساختارهای زیر سطحی بهره برده می شود. این روش دارای کاربردهای بسیاری است که از جمله آنها می توان به تعیین ضخامت افق های خاک و عمق سطح ایستایی، آشکار سازی حفرات پر شده از هوا، کانال ها و تونل های مدفون به نقشه درآوردن مناطق آلوده، آشکار سازی اشیای مدفون در بررسی های باستان شناسی، بررسی وضعیت آسفالت و لایه های زیر آسفالت در جاده ها و ... اشاره کرد. با این حال علیرغم قابلیت های بالای این روش، به علت عمق نفوذ محدود آن، این روش در بررسی های زیر سطحی کم عمق (عموماً کمتر از 50-40 متر) استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

حفره های مدفون ، خطوط لوله مدفون ، GPR ، آشکار سازی ، عمق نفوذ