بررسی میزان هویت شهری در محلات قدیمی نمونه مطالعاتی: محله پیر زرگر شهر اردبیل

فن و هنر معماری از مهمترین نشانه ها و و یژگیهای فرهنگ هر قوم و هر دوره تاریخی و نشان دهنده فضای زیست انسان در هر زمان می باشد . معماری همیشه و در همه حال تابع اصول و ضوابط معین و شناخته شده ای است و پیوندی استوار و ناگسستنی با فرهنگ، هویت، الگوهای رفتاری و ارزشهای جامعه دارد و به همین دلیل است که سبک معماری هر دوره، انعکاسی از فرهنگ، هویت، و هنر آن دوره محسوب می شود، همچنانکه تغییرات در معماری با تغییراتی که در سایر عرصه های زندگی به وقوع می پیوندد متناسب است و این تغییرات لازمه معماری پویا و زنده است تا بتواند نیازهای جدید انسان را پاسخگو باشد .بحث هویت یکی از مهمترین مباحث مطرح شده در زمینه معماری و شهرسازی است. یک معماری با هویت و مطابق با اصول می تواند کمک شایانی به هویت دهی، شهرها و محله های جدید نماید. امروزه دستیابی بهمعماری با هویت دغدغه اساسی معماران شده است. در این پژوهش به تعاریف متعددی از هویت شهری، هویت محله ای و عوامل هویت بخش پرداخته و در حقیقت آنچه مورد سوال بوده این است که عناصری که در محلههای قدیمی وجود دارد چقدر به میزان هویت دهی کمک می کند؟ هدف تحقیق حاضر بررسی و ارزیابی شاخص های موثر در هویت دهی به محله های تاریخی و یافتن شاخصه های موثر برای استفاده در محلات جدید می باشد. در این راستا استفاده از منابع مرتبط و انجام مطالعات اسنادی و استفاده از پرسشنامه جهت بررسی هویت دهی از نظر اهالی محله مورد بررسی قرار گرفته و با بررسی نمونه موردی و با استفاده از روشتوصیفی تحلیلی، داده های جمع آوری شده و به وسیله نرم افزار - spss و به کارگیری روش های آماری مانندتوزیع فراوانی، ضرایب رابطه دو متغییره، ضریب همبستگی پیرسون تحلیل و توصیف شده اند. نتایج حاصل از آن است که مولفه های هویت در محله قدیمی 58 درصد متوسط رو به بالا است، و این را می توان در وجود عناصر جذاب در محله مانند میدان، مسجد، حمام و استفاده از عناصر موثر در محلات قدیمی تا حد زیادی در ایجاد هویت موثر دانست.