بررسی کیفیت محورهای پیاده دررابطه با الگوی رفتاری استفاده کنندگان با هدف افزایش پایداری؛مطالعه موردی: مسیرشریعتی تا خیابان امام اردبیل

پیاده راه ها نقش مهمی درپایداری اکولوژیکی اجتماعی، اقتصادی و کالبدی شهرها دارند باشروع انقلاب صنعتی اختراع اتومبیل و گسترش شهرها نقش عابرپیاده و فضاهای پیاده محور درشهرها و فضاهای شهری کم رنگ شده و ازکیفیت فضایی عرصه های عمومی شهر فضاهای بازشهری و پیاده راهها کاسته شده و این امرمنجر به نارضایتی استفاده کنندگان گردیده است بنابراین تازمانی که شهرها به دلی ارتقا کیفیت زیست محیطی بهبود سلامت جسمی و روانی انسان افزایش تعاملات اجتماعی بهبود کیفیات اجتماعی - فرهنگی و درنهایت افزایش پایداری به حرکت عابرپیاده وابسته است بازگشت و رویکرد مجدد به سرزندگی فضاهای شهری خصوصا درمراکزشهر و ازدیدگاه عابرپیاده ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد این تحقیق درپی آن است تا با بررسی وتحلیل کمی و کیفی محورهای پیاده و الگوی رفتاری استفاده کنندگان به روش همبستگی - همپوشانی نقاط و جنبه های بحرانی و تضاد دراستفاده ازفضاهای موجود درخیابان ها بخصوص ازدیدگاه عابرپیاده را شناخته عوامل بوجود آمدن این تنگناها به منظور ارتقا کیفیت سازمان فضایی و عملکرد پیاده راه ها را درجهت افزایش پایداری اجتماعی ارایه نماید نتیجه پژوهش حاکی ازآن است که کیفیت پیاده راه ها تاثیربسزایی درافزایش رضایتمندی استفاده کنندگان و پایداری درشهر دارد

کلیدواژه ها:

پایداری ، کیفیت ، پیاده راه ، عابرپیاده ، الگوهای رفتاری