محاسبه بهرهوری آب در سیستمهای آبیاری تحت فشار در ایران: مطالعه موردی در استان گلستان

آب یکی از مهمترین منابع تولید در کشاورزی محسوب میشود. در حال حاضر با وجود اینکه بخش کشاورزی نسبت به سایر بخشها آب بیشتری(بیش از 90 درصد) مصرف میکند، بازده کمتری بدست میدهد. به همین علت قادر به رقابت اقتصادی با بخش صنعت و شرب در استفاده از آب نیست. از آنجایی که آب مهمترین تنگنای توسعه کشاورزی ایران به شمار میآید، جهت مقابله با کمآبی، افزایش راندمان و بهرهوری آب بعنوان یک سیاست راهبردی توسط دولت ایران در بخش کشاورزی اتخاذ شده و هر ساله سرمایهگذاری قابل ملاحظهای در این راستا صورت گرفته است. دراین تحقیق سعی شده است با بکارگیری دادههای موجود و بر اساس سه شاخص مهم اقتصادی ارایه شده توسط سازمان خواروبار و کمیته ملی آبیاری و زهکشی ایران، با استفاده از تحلیل شاخص بهرهوری، آب را در سیستمهای تحت فشار برای FAO جهانی محصول سویای استان گلستان اندازهگیری نموده و تأثیر سیاست فوق را بر بهرهوری آب در بخش کشاورزی مورد ارزیابی قرار گرفته است. براساس یافتههای تحقیق سیستمهای آبیاری تحتفشار دارای حداکثر تولید و درآمد خالص، در ازای هر مترمکعب آب میباشند. 8/ همچنین بر اساس همین تحقیق بیشترین ارزش افزوده مربوط به نوع سیستم آبیاری تحت فشار نیمه متحرک به درآمد خالص 5 میلیونریال و کمترین آن مربوط به نوع سیستم آبیاری تحتفشار لینیر با درآمد 5 میلیونریال در ازای هر مترمکعب آب مصرفی برای گیاه سویای در استان گلستان میباشد.

کلیدواژه ها:

بهرهوری ، شاخص اقتصادی ، تحتفشار ، حداکثرتولید ، درآمدخالص