ارزشیابی اساتید،ابزاری برای بهبود عملکرد و تعیین شایستگی

صاحب نظران مدیریت منابع انسانی،اهداف مشترکی همچون انگیزش و بهبود عملکرد کارکنان،شناسایی میزان توانمندیها،تشخیص نیازهای آموزشی،ارائه بازخورد سازنده و زمینه های رشد و ارتقا را برای ارزشیابی عملکرد کارکنان در سازمان بیان داشته اند.تحقیق این اهراف از مسئولیتهای نظام ارزشیابی عملکرد در هر سازمانی است.تحقیق حاضر که از نوع تحقیقات پیمایشی است با هدف آگاهی از میزان تحقیق این اهداف از دیدگاه اساتید انجام شد.نونه آماری 141 نفر از اساتید تمام وقت دانشگاه آزاد کرمانشاه در سال 1389 بود.ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه محقق ساخته بسته پاسخ 25 سوالی لیکرتی،با آلفای کرونباخ،88٪، و یک پرسشنامه باز پاسخ بود.نتایج تحلیل داده ها نشان داد که طرح کنونی ارزشیابی اساتید در بهره گیری از نظرات دانشجویان و مدیران گروه های آموزشی،آگاهی اساتید از نگرش دانشجویان نسبت به عملکردشان،شناسایی میزان انطباق عملکرد اساتید با معیارهای رفتاری شغلی تقریبا موفق بوده است اما در استفاده از نظر همکاران و خود ارزشیابی،بهبود سطح نگرش و مهارت آموزشی و پژوهشی،آگاه شدن اساتید از نگرش همکاران نسبت به عملکرد آنها،اعلام نتایج ارزشیابی و ارائه بازخور سازنده به آنان،میزان استفاده از فعالیتها و آثار پژوهشی در ارزشیابی عملکرد،تقویت روحیه و فراهم نمودن زمینه مشارکت اساتید برای پیشبرد اهداف طرح نظام ارزشیابی،بهبود نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف خود و همکاران و شناسایی میزان انطباق عملکرد اساتید با معیارهای آموزشی بسیار ضعیف عمل کرده است.