تعارض عاملی تسریع کننده در بروز خلاقیت کارکنان

تعارض جزئی لاینفک از زندگی انسان است. مروری گذرا و سطحی بر رویدادهای تاریخی وقایع مهم جاری وفرآورده های فرهنگی (قصه، رمان، سرگذشت، فیلم و. ...) که بین گوشه هایی از واقعیت های زندگی اجتماعی هستند نشان می دهد که چگونگی تعارض یکی از مهم ترین و برجسته ترین وجوه زندگی را تشکیل می دهد بنابراین اگر عده ای معتقدند که تعارض موضوعی است ه فکر انسان را بیش از هر چیز دیگری به جز خدا و عشق به خود مشغول کرده است ادعای پوچ و بیهوده نکرده اند. به عبارت دیگر یکی از مسائل اساسی مدیریت سازمان ها رویاروی با تفاوت ها و اختلافات سازمان است که هر مدیر وقت قابل ملاحظه ای برای حل آن اختصاص می دهد ضرورت وجود تضاد و تناقض درست مثل ضرورت وجود هواست باید به آن ساخت و زندگی کرد نه اینکه آن را کنار گذاشت. استفاده موثر از تعارض مستلزم شناخت و درک کامل ماهیت آن و هم چنین عوامل ایجاد کننده و مهارت در اداره و کنترل آن است. البته امروزه به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های مدیریت به شمار می آید. توانایی برخورد با تعارض و اداره آن در موفقیت مدیریت سازمان ها نقش ارزنده ای دارد. اگر تعارض ها سازنده باشند موجب بروز افکارنو و خلاق می شوند. و در زمینه تغییر و نو آوری و تحول سازنده را در سازمان فراهم می سازند و در نهایت به مدیریت کمک می کند تا به اهداف سازمانی خویش نائل آید. از سوی جوامعی که بتواند خلاقیت را در سازمان ها احیاء و شکوفا سازند می توانند رشد و شکوفائی را برای آنها انتظار داشت و بر عکس به هر میزان که خلاقیت پرورش نیابد رکود علمی صنعتی و فرهنگی را باید برای آنها متصور شد.