بررسی اثرات خوردگی و فرایندی تشکیل نمک های مقاوم حرارتی در سیستم های تصفیه گار آمینی با انواع مختلف حلال

نمکهای مقاوم حرارتی ترکیبات و یونهایی هستند که در اثر واکنش های جانبی تخریبی آمین با گازهای اسیدی به هنگام تصفیه گاز یا در اثر واکنش با اکسیژن وارد شده به سیستم آمین ایجاد شده و زمینه بروز مشکلاتی نظیر خوردگی، افزایش ویسکوزیته، ایجاد کف، کاهش ظرفیت شیرین سازی آمین را فراهم می کنند. در این تحقیق نوع و میران نمکهای مقاوم حرارتی و محصولات تخریب آمین در دو حلال متداول آمینی DEA و MDEA به روش آزمایشگاهی و کروماتوگرافی یونی((IC تعیین شد. به دلیل واکنش پذیری و ساختار آمینهای نوع دوم و سوم میزان نمکهای مقاوم نظیر اگزالات و فرمیات به عنوان بنیان اسیدهای آلی نسبتا قوی و تیوسولفاتی که درآمین نوع دوم یعنی DEA تشکیل شد بیشتر بود.در بخش تحلیل نرم افزاری با نرم افزار فرایندی Aspen Hysys با استفاده از داده های واقعی واحد و میزان تخریب محاسبه شده نشان داده شد که تشکیل محصولات تخریب و نمکهای مقاوم حرارتی منجر به کاهش ظرفیت آمین در بارگذاری گازهای اسیدی و افزایش میزان گازهای اسیدی در گاز محصول از0/9085 به 0/9457 درصد مولی H2Sدر مورد DEA و هرزرفت انرژی حرارتی در ریبویلرهای بخش احیا آمین به میزان40000 Btu/hr شده است.همچنین بررسی میزان خوردگی در واحدهای فرایندی در بازه 3 ساله نشان داد میزان خوردگی در واحدهای فرایندی DEA در بیشتر نقاط پایش بیشتر از خوردگی واحدهای MDEA است که بخش قابل توجهی از این تفاوت می تواند به تشکیل بیشتر HSS در واحدهای آمینی مذکور باشد.

کلیدواژه ها:

شیرین سازی گاز ، آلکانول آمینها ، نمکهای مقاوم حرارتی ، فاکتورهای فرایندی ، خوردگی