گسترش گونه عرعر (Ailanthus altissima (Mill.) Swingle) در ایران

عرعر (Ailanthus altissima (Mill.) Swingle) در همه قاره ها به جز قطب جنوب گسترش دارد. هرچند این درخت، کاربردهایی در صنعت الوار، تولید دارو و علف کش دارد، اما به عنوان گونه مهاجم در بعضی کشورها معرفی شده است. هدف از مطالعه مروری پیش رو، بررسی ویژگی های عرعر به عنوان یک گونه مهاجم در برخی نقاط جهان و ارائه مهم ترین روش های کنترل آن بود. مرور پژوهش های انجام شده در این زمینه حاکی از آن است که تهاجم عرعر به دو دلیل اصلی شامل قدرت رقابت زیاد بین گونه ای و ویژگی آللوپاتی (دگرآسیبی) این گونه رخ می دهد. این دو عامل می تواند به حذف گونه های بومی و کاهش تنوع و غنای پوشش گیاهی منجر شود. در زمینه مبارزه با آن، ترکیب روش های کنترل مکانیکی و کنترل شیمیایی تاحدی موثر بوده است، اما کنترل زیستی به عنوان رویکردی امیدبخش برای مبارزه با عرعر در پژوهش های متعددی ارزیابی شده است. باتوجه به کمبود تحقیقات درمورد بررسی قابلیت تهاجم عرعر در ایران، نگرانی هایی درزمینه گسترش روزافزون این گونه به مناطق جدید به ویژه در نواحی شهری وجود دارد، بنابراین پیشنهاد می شود که وسعت پراکنش و آثار محیط زیستی آن در ایران ارزیابی شود.

کلیدواژه ها:

گونه مهاجم ، آللوپاتی ، کنترل.