بکارگیری مدل های آماری در شناسایی پدیده تغییر اقلیم (مطالعه موردی : ایستگاه های کرمان و بم)

پژوهش حاضر با هدف بررسی روند تغییرات اقلیمی دو ایستگاه کرمان و بم به عنوان ایستگاه های منتخب استان کرمان صورتگرفته است. در این راستا از داده های عناصر اقلیمی میانگین دمای خشک، میانگین دمای حداقل، میانگین دمای حداکثر، میانگیندمای شبانه روزی، میانگین حداقل مطلق دما، میانگین حداکثر مطلق دما، میانگین رطوبت نسبی، میانگین حداکثر رطوبت نسبی ،میانگین حداقل رطوبت نسبی و مجموع بارش در مقیاس ماهانه و سالانه طی مقطع زمانی 2005-1957 استفاده به عمل آمد. در ابتدا بهنجاری و همگنی داده های مورد استفاده توسط آزمون های اندرسون-دارلینگ و کای اسکور بررسی شد. سپس جهت داده های باتوزیع نرمال، آزمون تابع خود همبستگی و جهت داده های با توزیع غیرنرمال، آزمون آماری-گرافیکی من- کندال بکار گرفته شد. درنهایت مدل تحلیلی روند به روش کمترین مربعات بر روی داده های با توزیع نرمال صورت پذیرفت. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگرآن است که در ایستگاه کرمان با توجه به روندهای مشاهده شده در ماه هایی که از الگوهای روند پیروی می کردند؛ میانگین دمایخشک از روندکاهشی، میانگین حداکثر مطلق دما بدون روند و سایر عناصر دمایی از روند افزایشی برخوردار بوده اند. در عناصررطوبتی نیز میانگین رطوبت نسبی و حداکثر رطوبت نسبی دارای روند افزایشی و حداقل رطوبت نسبی دارای روندکاهشی بوده است.در مقابل وجود روند افزایشی در عناصر دمایی و روند کاهشی در عناصر رطوبتی ایستگاه بم طی دوره آماری مورد مطالعه تأیید شد.

کلیدواژه ها:

آزمون تابع خود همبستگی ، آزمون من- کندال ، تغییر اقلیم ، دما ، رطوبت نسبی ، روند