رابطه شاخص های ارزیابی عملکرد با ارزش ایجاد شده سهامداران در شرکت های رشدی و ارزشی

ادبیات تجربی تاکنون مجموعهای از معیارهای مختلف را مورد بررسی قرار نداده است تا مشخص نماید کدام مقیاس نسبت به سایر مقیاسها قادر به تشریح قابل اتکاتر تغییرات ارزش ایجاد شده سهامداران در شرکتهایی با سهام ارزشی و شرکتهایی با سهام رشدی میباشد. هدف این تحقیق بررسی رابطه معیارهای ارزیابی عملکرد و ارزش ایجاد شده سهامداران در شرکتهای رشدی و ارزشی میباشد. به منظور دستیابی به اهداف تحقیق از اطلاعات 50 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی یک دوره 5 ساله (1393-1389) استفاده شده است. این پژوهش از منظر هدف، کاربردی از منظر نحوه اجرا، پژوهش توصیفی- پیمایشی و ازنظر ارتباط بین متغیرها از نوع پژوهشهای علی است. روششناسی تحقیق از نوع پس رویدادی (از طریق استفاده از اطلاعات گذشته) است. ازنظر نوع داده ها کمی، ازنظر منطق اجرا، استقرایی و جزو پژوهشهای اثباتی حسابداری محسوب میشود. به منظور بررسی روابط بین متغیرهای تحقیق از تحلیل رگرسیون استفاده شده است. در این پژوهش از یک فرضیه اصلی که تاثیر ارزیابی عملکرد بر ارزش ایجاد شده سهامداران و پنج فرضیه فرعی که تاثیر معیارهای ارزیابی عملکرد (ارزش افزوده اقتصادی، نسبت قیمت به سود، سود باقیمانده، ارزش افزوده نقدی، ارزش افزوده بازار، نسبت قیمت به ارزش دفتری سهام) بر ارزش ایجاد شده در شرکتهای رشدی و ارزشی را میسنجد تشکیل شده است آنچه در جمع بندی و نتیجه گیری کلی آزمون فرضیه های پژوهش در فاصله زمانی 1389 تا 1393 میتوان عنوان کرد، این است که بین شاخصهای ارزیابی عملکرد و ارزش ایجاد شده سهامداران رابطه معنی داری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

ارزیابی عملکرد ، ارزش ایجاد شده ، شرکت های رشدی ، شرکت های ارزشی