الگوی محوطه مدارس و استفاده دانش آموزان از آن

در نظام آموزشی حاضر در ایران، حیاط مدرسه بر اساس دیدگاه مدیران تعریف و طراحی می شود. اکثر مدیران آموزشی،محوطه های باز را مکان ی برای کنترل دانش آموزان، نظارت بر رفتار آنان و ورزش های گروهی می دانند و با توجه به این که هدفاصلی جلوگیری از کارهای غیر انضباطی توسط بچه هاست تنها فعالیت های بدنی بچه ها در قالب وسایل بازی ممکن است. امامدارس و فضاهای آموزشی را می توان با عنوان عرصه هایی با عملکرد چندگانه تلقی نمود. در حقیقت فضاهای باز در مکان هایآموزشی میدان شهری کودکان است و این پتانسیل را دارد که به عنوان یک مکان برای تجربه آزادی حرکت و بازی، خلاقیت،کشف و ارزش های اجتماعی دیده شود. درنتیجه، این پژوهش به بررسی ابعاد گوناگون طراحی منظر در فضاهای آموزشیپرداخته و به دنبال یافتن ارتقای دانش طراحی فضاهای باز سایت های آموزشی را به گونه ای که موجب بهبود کیفیت آموزشمحیط های باز گردد شامل می شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت ، طراحی ، شهر ، محیط